W kraju...

W kraju pięknym tuż nad Wisłą

z historią przecież tak piękną

Gdzie codziennie znów nowinką 

Ludzi dzieli kilku łebków

W kraju w którym kłamią, mącą

Uwierzyli im za mocno

W kraju w którym obrażają

Własną młodzież wyzywają

Nazywają głupią, pustą

Przypisują jej symbole

Odwracają kota ogon

Prawdę rzeźbią w grząskim mule

Nią się bawią, kolorują

Plują w twarz swym zachowaniem

Prawdę fałszem dla nich nazwać

Nie jest wielkim już wyzwaniem

Paski durnie wypisują

Żeby tylko sprowokować

My nie damy im znów wygrać

Naszej godności pochować

Naszych głosów powyciszać

Naszych oczu pozasłaniać

W kraju pięknym dziś mi przyszło

O nim smutno opowiadać

Ten wiersz niestety jest słabiuśki

Pozdrawiam autora

@Gosława

Dziękuję za opinię, to mój pierwszy wiersz jaki napisałem w życiu,

również pozdrawiam!!

Cóż kim jest obywatel, a czym kraj nad Wisłą. Cóż kim jest ogół, a kim człowiek. Cóż czym jest kraj, a czym jest władza.

Z wierszem w części się zgadzam, a sam przeczytałem z zaciekawieniem i swego rodzaju lekkością.

Pozdrawiam.

@Rafał Kamiński

Dziękuję za odpowiedź, bezdyskusyjnie wiersz wymagałby dopracowania

również pozdrawiam!!

@tomash Jak to się mówi "Nie od razu Rzym zbudowano" 

@tomash @tomash kolejne z pewnością będą lepsze

Widzę w tym wierszu chęć przekazania tego, co boli wielu i za to jest wielki plus. Technika przyjdzie z czasem.

@Marek.zak1

Dziękuję za komentarz, tak dokładnie jest, nad technika będę dalej pracować.

Pozdrawiam