meandryczne spacery

zasłuchany w szepty kamienic
pcham przed sobą wózek
codziennych trosk
 

miasto opustoszałe
słabe słania się w malignie
ledwie trzyma się na nogach
 

bezładna pisanina
próba ubrania w słowa 
nagich myśli
zziębniętych

próba znalezienia odpowiedzi
na pytania 
po co to wszystko
i dokąd zmierzamy

jeśli nie donikąd 

Myślę, iż ów próba wiele może człowieka nauczyć, nawet jeśli, a nawet zawsze zakończy się porażką.

Skłaniający do refleksji i nie oczywisty wiersz, Pozdrawiam serdecznie.

@Rafał Kamiński bardzo dziękuję i pozdrawiam!

Witam  - być może  donikąd   - tylko przeznaczenie wie...

                                                                                               Pozd.

@Waldemar_Talar_Talar a któż to wie... dziękuję!

@Joachim Burbank Achim w takim negliżu fizycznym i intelektualnym to dawno nie byliśmy, czekamy kto nam kupi odzienie i nauczy patrzeć Polsce w twarz.

Trzymaj się mocno.

Według mnie zmierzamy "w głąb", bo taka mamy naturę... Nawet z tym "wózkiem codziennych trosk". Pozdrawiam :)

@Dag dziękuję za komentarz:) Pozdrowionka!
 

@[email protected] coś w tym jest...
 

@duszka dziękuję i miłego dnia życzę!

@Ruth Mallory @Natuskaa  @Radosław bardzo Wam dziękuję za wizytę i serduszka!