A morze niech płonie

kadłubie myśli ciskam o skały
żagiel wydęty kpiąco mnie woła
w fal ołowianych kąśliwe dale
spływa horyzont
spieniony

żalem
bezszyjnym 
skrzeczysz i syczysz
żółcią w rozdźwięku rozmytych fal

nie klęknę przed tobą 
odejdziesz z niczym

ja
ziarnko wśród ziaren
z dna piekła 

wrak

Witam - podoba sie - ale boli mnie owe - kadłubie myśli - 

nie umie tego zrozumieć - oświeć mnie.

                                                                      Pozd.

Witam, myślę iż interpretacja tego wersu może być wieloznaczna. Pierwsze co mi przeszło przez myśl to scena kadłuba rozwalonego przez skałę. Mam nadzieję, że moja propozycję jest czytelna. Wiersz bardzo przyjemnie brzmi. 

Gorąco pozdrawiam.

@Rafał Kamiński Oczywiście mój pomysł nie jest zapewne definicją myśli autora, jednak pomyślałem o podzieleniu się ów inicjatywą

Zastanawiałam się, jak scharakteryzować to uczucie, które wyzwalają we mnie Twoje wiersze i wydaje mi się, że może dobrze określa je słowo "punktowość" przekazu... Całość opisu koncentruje się na jednej w danej chwili przeżywanej emocji, czy sytuacji, przez co jest on w pewien sposób "ubogi".., ale sam przekaz, bo opis tej emocji, stanu czy sytuacji jest bogaty, dynamiczny i barwny.., po prostu piekny. Jednak czuję ten niedosyt przekazu. Ale to tylko ja. :) Pozdrawiam!

@opal Świetne. Pozdrawiam! 

Kadłubie myśli, a to ciekawe!  Skojarzyło mi się z ogromną przestrzenią i płynnością myślenia, kształtem, być może konkretnym, określonym jaki peel nadał owym kadłubowym myślom. Cóż to za kształt? Myślę, że o tym mówi puenta. Dla mnie dwuznaczny tekst, podsumowujący, smutny. Pozdrawiam. 

Ciekawa pierwsza metafora... zapytam nieśmiało, czy nie dałbyś się namówić na..

kadłuby myśli ciskam o skały... itd... "Wrak" spotęgował i tak pozytywny odbiór.

Pozdrawiam.

Masz coś wspólnego z morzem?

Większość Twoich tekstów jest mocno umoczona w tematyce marynistycznej. I fajnie :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za czytanie i dociekliwość

@Rafał Kamiński

Rafale, dziękuję. Twoja interpretacją jest niezwykle cenna. Pozdrawiam serdecznie 

@duszka

Dziękuję za Twoje uwagi, są godne przemyślenia. Martwi mnie ta (jedno)puntowość odbioru, ale cieszę się, że mimo wszystko udało Misię przemycić chociaż jedno z uczuć, które chciałam tu oddać (bezsilność, rozpacz, gorycz, przybicie, ból, frustracja, zranienie, złość, rozczarowanie, niewiara, zwatpienie, niepewność, niepokój, zagubienie, bezradność, nadzieja, desperacja, determinacja, wzburzenie, gniew, bunt, odwaga, wola walki)
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie

@Lidia Maria Concertina Dziękuję za słowo pod wierszem

@tetu Bardzo mi miło, że zatrzymałaś się u mnie, bardzo mi miło czytać Twoje przemyślenia. Pozdrawiam

@Nata_Kruk Natko, a ja nieśmiało odpowiem, że zostanę przy tym koślawym przymiotniku bo... jest właśnie - koślawy... Jak te myśli. Pozdrawiam serdecznie

@Franek K

Mam tyle wspólnego, że czasem muszę chodzić w marynarce, a moje włosy układają się w fale  

A poważnie - fascynuje mnie swą zmiennością w stałości i stałością w zmienności.
Zresztą...

Odpowiem Ci cytatem pewnego Poety, który wyraził się niedawno o morzu  piękniej, niż ja kiedykolwiek mogłabym to zrobić:

"Znajduję harmonię w procesach natury;
jej wzniosłej potędze, codziennych cierpieniach.
W życiu na falistej, bezkresnej przestrzeni
iskrzącej błękitem, niczym morze, które

wiedzie w każdą stronę, przynosi tak wiele;
wabi miękkim głosem wyciszając duszę.
Zmysłowym dotykiem, niepewności kruszy,
a mocnym uściskiem tak dużo odbiera."

Dziękuję Ci za poczytanie i pozdrawiam serdecznie
 

Ja trochę czasu na morzu spędziłem, choć nie w marynarce, a raczej w kombinezonie :) A raz zdarzyło mi się gasić pożar na platformie wiertniczej. Niewiele brakło by morze zapłonęło w sensie dosłownym.

Pozdrawiam. FK.