Niech mówi ten, kto słyszy

bo wszystko inne jest głośnym

milczeniem

krzyk

nie słyszy nic

słyszysz?

świat

w nim nie istnieje

.

.

Witam - super wierszyk - takie jasne lubię.

A w krzyku świat faktycznie niemy...

                                                                          Spokojnego wieczoru życzę.

@duszka Tak. Najgłośniej krzyczy cisza. Pozdrawiam serdecznie

...a nawet głucho-niemy, Waldemarze, a może nawet przede wszystkim głuchy...

Dziękuję Ci za miłe słowa i pozdrawiam :)

...a krzyk jest najbardziej głuchy... O tym raczej (w moim zamyśle) jest ten wiersz :)

Dziękuję i też serdecznie pozdrawiam!

@Joachim Burbank Dziękuję Ci za czytanie i miły ślad. :)

Tytuł z przecinkiem troszkę dziwnie wygląda. Można by bez.. i bez znaku zapytania,

ale to drobiazgi. Wymowna miniaturka, troszkę "przekorna", bo przecież świat na wielu płaszczyznach pogrąża się w chaosie oraz krzyku.. potrzebujących. To zawiły temat,

za bardzo dotknąłby polityki, a to najgorsze bagno jakie niestety rządzi światem.

Pozdrawiam.

@Nata_Kruk  Wyczułaś to, czego sie obawiałam - że "krzyk" może zostać odzczytany nie tylko negatywnie, tak, jak zamierzałam... Myślałam, żeby dodać "gniewny", ale i ten może być uzasadniony i potrzebny. Mogę tylko mieć nadzieje, że reszta miniaturki naprowadzi na właściwą interpretację, ale ryzyko pozostanie, wiem :)

Ciesze się, że jednak spojrzałaś na nią przychylnie - dziękuję Ci i pozdrawiam. :)

.

@Pan Ropuch @birb28 Dziękuję Wam i pozdrawiam :) :)

Odczytuję to, również jako podkreślenie zasady, aby najpierw wysłuchać, zrozumieć, by potem wyrazić siebie. 

gdyby próżnia była krzykiem to by i gwiazdom odechciało się świecić a planetom ruszać. krzyk to bezsilność i zatracenie, niemożność i ostateczność.

Pozdrawiam 

Pan Ropuch

Dokładnie tak :) Tylko z poszerzeniem na świat, czy jego poszczególne "składniki" i aspekty - najpierw je usłyszeć / ich wysłuchać, a potem mówić... Wtedy nasze mówienie ma treść, bo jest odpowiedzią na nie, a kontakt z nimi jest dialogiem. Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

Tak, robi to ten "zły" krzyk, który mam na myśli w wierszu... On jakby spalał tę dającą życie energię lub ją "miażdżył"... zastanawiam się, czy nie zamienić słowa "krzyk" na "wrzask", bo w nim to niszczące działanie jest jednoznacznie wyrażone.

Ciekawa myśl :) Dziekuję Ci za nią i pozdrawiam :)

To są chyba "składniki" każdego krzyku.., w każdym, również w tym "złym" ("wrzask"?) jest aspekt wołania o pomoc, jednak ubrany w nienawiść i agresję - wtedy może powodować w odbiorcy podobny stan, który również wyraża krzykiem... Staje się więc w pewnym sensie zaraźliwy. To groźne.

Dziękuje Ci za tę ciekawą, głeboką refleksję i pozdrawiam :)