drapieżna bliskość

Spragniona twojej drapieżnej bliskości,
Zdesperowana, raz jeszcze nad ranem
Chciałabym cię wdychać do nieprzytomności,
Przeżyć raz ostatni to, co zakazane.

Świt wpadałby cicho poprzez żaluzje
Barwiąc powietrze, skórę i ściany,
A ja bym wiedziała, że już nigdy później
Nikogo tak samo nie pokochamy.

Splotła bym palce z twoimi w pościeli
I zatopiła bym się w twoim wzroku,
Zniknęłoby wszystko, cokolwiek nas dzieli,
Tak samo jak to, co byłoby wokół.

Bo za każdym razem wypełniasz mnie sensem
I to dzięki tobie czułam się spełniona,
Wiedziałam, że kiedy świat się zatrzęsie
Zawsze mogę ukryć się w twoich ramionach.

A teraz mogę już tylko wspominać,
Choć za tamte chwile oddałbym wszystko,
To wiem, że to nie jest niczyja wina,
Że nigdy nie wróci ta drapieżna bliskość.

/Splotła bym/ => splotłabym
/zatopiła bym się/ => zatopiłabym się

A co do cytowanego fragmentu... Trochę nie zgadzają Misię czasy

Fajny wiersz, o wielkiej miłości, namiętności i oddaniu - pozdrawiam. Chyba masz literówkę w drugim wersie osyatniej zwrotki - oddałbym.