Ta matka

Na nią to się patrzy
jak na akwafortę-

podziw dla pracowitości
i tak bierze górę nad troską o efekty.
Z resztą nie na nie
to wszystko obliczone.

Słów zużywa niewiele
i zjada większość swoich uśmiechów
z obawy przed przejaskrawieniem.

Ma dzieci , którymi można
zaludnić już dwa brzegi stołu.

Uczy je, żeby nie wszystko chwytać,
że świat je musi czasem opływać

i zdradza parę sprawdzonych chwytów
w walce o siebie.

Nawet ładne. Choć, może konkluzja jest za mało wyrazista...

wierszyk ujdzie, ale zgrzyta :

"Z resztą nie na nie"
"Z obawy przed przejaskrawieniem"

"na nią to się patrzy.." gryzie mi się tu stylistycznie

pozdrawiam

Środek - w Paninym stylu. Początek trochę "na kolanach" - wg mnie, końcówka uciekła, uciąłbym ostatni wers ze względu na te kalki potoczności (walka o siebie, jak i wcześniej np 'podziw dla pracowitości') - ja wiem, ze to prawda jakaś, że należy, że warto - ale: dlaczego wśrodku dało się tak ciekawie? Omawiajmy (nie mylić z: obmawiajmy ;)
pzdr. b
ps. dałoby się odstęp przed myślnikiem dodać, a zlikwidować przed przecinkiem? :)))

Nie tak chyba ukołysałbym te myśli (jak np. "bierze górę nad troską o efekty")... Ale są piękne i wypogodzone, jak to właściwe niebo niezależne od chmur i zamgleń. Pozdrawiam :)