Macho

Skoro temat się wyczerpał

a pod ręką brak suflera

to niemrawo pan poeta

za pisanie się zabiera.

Wpisze słowo albo kilka

i omiecie wzrokiem ściany

kontent z siebie, że wers pierwszy

jakoś został zapisany.

Robi przerwę i do kuchni

drepcze by zaparzyć ziółka,

które wzmocnią pomyślunek

leczo dziwo pusta półka.

Całe szczęście, nie brak kawy

robi sobie dwa szatany

siada, pije, skupia myśli

jednak efekt opłakany.

Ach, co mi tam myśli sobie

mam w kredensie koniak drogi

strzelę sobie ze dwie lampki

to postawią mnie na nogi.

Wypił, siadł do komputera

by dokończyć to, co zaczął

a gdy skończył to zakrzyknął

jestem wielki, jestem macho.

Oparł głowę o blat biurka

chrapnął chyba ze dwa razy

i popłynął w senne wizje

kreśląc słowne bohomazy.

Maczo po dziwnym leczo?

(czy może jednak miało być

"lecz, /o dziwo/, pusta półka"

da da czy tak wypada?

Słowna zbitka wobec tego

korektorka od pierwszego

podda się stosownej karze

i tym samym błąd wymaże.

Rodzaj kary jest o dziwo

złagodzony, bowiem piwo

strzelę sobie w pierwszy wtorek

z jedna z moich korektorek.

Pozdrawiam

Choć być może nie wypada

lecz gdy autor na pysk pada

zresztą i nie tylko on

na bok idzie szyk, bon-ton.

Pozdrawiam