Ballada księżycowa o spełnieniu

Słońce zapadło się pod Ziemię
liznąwszy w pąsach jej podbrzusze 
a Księżyc-amant dalej nie wie
czy uszczknie żaru choć okruszek

w pełni dość barwy ma stalowej
inne kolory chciałby pieścić 
więc marzy że za siódmym morzem 
sen o s-pełnieniu mu się ziści

bo z niewidocznej drugiej strony
Srebrzysty Książę potajemnie
zmienia miłością rozpalony
zimną poświatę w zórz pastele

barwy skradzione niebu chowa
w Morzach Jasności i Nektaru
skąd z nowiem czerpie wciąż od nowa
siły by Ziemię uwieść czarem

w Morzach Przesileń i Wilgoci
zwilża promienie rozkochany
w Ziemskich krągłościach i z miłości 
w Morzach Fal i Chmur stęcza pianę

tak marzy książę Srebrnogłowy
w Morzu Żyzności topiąc myśli 
nadzieją barwiąc kolorowy
sen o Błękitnej. niech się ziści

... całość fajna, fragment, jw. zatrzymał szczególnie, ze względu na drugą stronę księżyca... która urzeka mnie, choć jej nie widzę... :) Pozdrawiam.

Po okręgu zakreślonym starannie
toczy się świecący mój mechanizm;

każdą linię, bryłę i płaszczyznę
trącam tym świecącym mechanizmem,

stąd cień srebrny podczas nocnych godzin,
co po świecie jak po twarzy chodzi.

Poruszone mą wielką sprężyną
rzeczy martwe jak żywe płyną,

barwę, nazwę, kształt, wagę i wymiar
w dźwieczną płynność zmienia noc olbrzymia

i ucicha wiatr, i milknie sowa,
gdy nadchodzi pora księżycowa.

;) 

@Czarek Płatak

@Dag Podziękowania z pozdrowieniami bardzo ciepłymi, na ocieplenie tej, słotnobłotnej, soboty!

@Nata_Kruk Dziękuję za Twoje zatrzymanie się u mnie Pozdrawiam serdecznie

Za wszystkie serduszka -

By się pięknem nieba

W pełni zachwycać

Trzeba dwóch połówek

Przy pełni Księżyca

@Franek K Dziękuję

@opal

Bo tak miało być. Dwuznacznie ;)