Cybernetyczny abalietas

     graphics CC0

poza czasem. w trybie czuwania

na filtrze światła niebieskiego

trwa odcedzanie fotogenicznych komórek

gorilla glass a... femme fatale za szybką

macha mu wysokorozdzielczą łapką

czego miałaby się lękać

w strefie cyfrowych aglomeracji

czuwa nad nią redukcja martwych stref wi-fi

pilnuje zgrabnie by przysiadał chronicznie

na szklistych drutach superjonowych reakcji

ów gawron w polach indukcji światłowodowej

na pulsujących skrzyżowaniach

hamuje za nią mentalnie na ABS'ach bez poślizgu

wyświetla się w matrycach AMOLED'owych... i drażni słuch

w porcie kontrolowanych audio-plików

oko jej love - titanium grey. jego - stalowe zasady

barometr określa wtórne ciśnienia zdarzeń

reaktywny pokrowiec pod efektem Halla

łypie im LED'owo w automatyczne ślepia

codziennie i praktycznie – jako sensor e_dusz

inaczej zabrakłoby im czasu na pit_STOP
do stref bezpiecznych dotankowań – by nie dotarli
w trybie biologicznym – trzydziestokrotnym ZOOM'ie
gdy pełna micro_pamięć a wyścig w toku
odwiedza go drugim slotem i chce...

źródłowo parować

–

*nawigowana droga do celu

jacyś majstrował przy samochodzie, żeby nie odjechał. dostałąm odpowiedź od Boga w parwie nowonarodzonych i rozmawiałam z panią doktor, która zaczęła mi prorokować na temat mojej szczepionki. miałam wrażenie, że rozmawiam z Bogiem. to była pani doktor anioł, że teraz tak szkolą w Luxmedzie :)

W utworze mamy „ją” i ”jego”.

Jeżeli wyobrazimy sobie (przyjmiemy taki akurat dowolny punkt odniesienia), --> że „on” jest mechanikiem --> to rzeczywiście „majstrowanie” przy samochodzie mogłoby mieć oczywiste uzasadnienie. Rozumienie tego tekstu może mieć charakterystykę - opisu ludzkich skłonności może nawet nałogów. Na pierwszy rzut oka, czytelnik pewnie odnosi wrażenie, że to analiza społecznych uzależnień od nowinek technologicznych (np. autorska awersja - do świata urządzeń mobilnych, ewentualnie opis uzależnienia społeczeństw od elektronicznych gadżetów np. od systemów automobilnych, pewne technologie interaktywne mają tu nawet cechy wspólne - chociażby efekt Halla o którym wspomniałem bezpośrednio w tekście --> wykorzystywany jest w modułach smartfonowych ale i w systemach hamulcowych ABS), Jednakże NAJWAŻNIEJSZY tu jest ten tytułowy „abalietas” --> to typologiczne uzależnienie od czegoś lub (kogoś). Jednak omotanie cywilizacji od mobilnych interakcji jest tutaj tylko upozorowane,. a chociażby ze względu na fakt, że sam narrator (wiec i autor - ja - w dygresji następczej) doskonale operuje znajomością opisywanych w wierszu technologii, sama technologia jest mu bliska --> i to czytelnik pewnie naturalnie wyczuwa. Ten czytelnik zaczyna się więc zastanawiać nad może innym przesłaniem tego tekstu? Ono istnieje i nie jest skomplikowane. To nie jest (broń Boże) też treść, w którym opisana jest interaktywna telefoniczna usługa intymna (bo ktoś mógłby też tak próbować tekst odczytać), otóż nie, bo pomiędzy --> wyeksponowanymi i opisanymi postaciami, pomiędzy --> „nim” a „nią” istnieje silna relacja, czysta i symetryczna. Są tu ludzkie subtelne wrażenia, jest jakaś obawa „jego” o „nią”, jest zaakcentowana potrzeba "wypłaszczenia" czasu w celu zagospodarowania go w większym zakresie dla nich obojga. To świadoma atencja, komitywa, zażyłość - koneksja osobista.

Ogólnie można wyobrazić sobie, że to opis komunikacji w podróży, „do celu”, w dowolnej czasoprzestrzeni --> na przykład do pracy ale to -->„jej” mobilność, a --> „on” tutaj w wierszu jest kimś w rodzaju po pierwsze --> nawigatora, pilota (kontroluje „jej” podróż, podpowiada, nadzoruje, "hamuje za nią na skrzyżowaniach", czuwa nad „jej” bezpieczeństwem - oczywiście --> tylko mentalnie, czyli przez ostrzeżenia, oraz uzasadnione gwałtowne reakcje interaktywne), w międzyczasie może to być także jakaś interakcja oboczna - towarzyska, oczywiście i koniecznie w oprogramowaniu głośnomówiącym - albo wręcz moja autorska przestroga przed zbyt praktycznymi metodami realizacji się ludzi w podróży, gdzie korzystanie z nowinek technologicznych rozprasza i powoduje realne zagrożenia dla życia i bezpieczeństwa na drodze. „On” wchodzi w tą interakcje mobilną, "ona" jest inicjatorką --> "on" ciągle czuwa nad „nią”, a kontakt interaktywny tej pary przebiega w kontekstach intymnych ale także -->  i w obawie (głównie „jego”) nad zachowaniami --> „jej” i tym co dzieje się jakby poza -->  nimi w matematycznej przestrzeni i może dla "niej" stanowić realne zagrożenie. Dla jeszcze bardziej wyrafinowanego czytelnika może to być interakcja kobiety w podróży z systemem samochodowej nawigacji --> GPSem, czy innym projektem sztucznej inteligencji. Więc reakcja intymna w tym rozumieniu będzie tylko wykreowana i stricte pozorna, albo intymność należy tu rozumieć jako -->  plan systemowy doprowadzenia podróżującego samochodem do celu --> czyli do pitstopu. Pitstop - to taka stajnia dla aut wyścigowych, gdzie auta się tankuje paliwem, dokonuje się tam planowej wymiany ogumienia, oraz drobnych napraw i koryguje ustawienia, wspomaga kierowcę - życie codzienne ludzi to przecież też taki ciągły i mozolny wyścig. Więc tu taka metafora ma uzasadnienie.

Dziękuję, za słówko Valerio, zdrówka życzę, i miłego dnia.

O, podzieliłeś na strofy? Tomaszu, zaczynasz lubić swoich czytelników :]

Błagam, miej litość i odpoiwedz mi dwoma zdaniami, albo tylko jednym.

Wszyscyśmy narkomanami :(

Budzimy się i zasypiamy z telefonem w dłoni. Czym by go tu zastąpić... hmmm...kajzerką!

hahahahahaha

Padłam :]

@Tomasz Kucina Bajo!

E, chyba nie wrócę ;)

Zawsze kochałem swoich czytelników ;) Narkomanami świata wirtualnego mniemam? To tak, zgoda, w praktyce nigdy nie zbliżyłem się na krok do żadnego draga! ;)) Serio.

Mam większe uzależnienie od oglądania piłki kopanej. Masz na rozluźnienie trzy memy mojego autorstwa, to było w trakcie Mundialu 2018. Pozdrawiam „kajzereczkę” ;)