Już czas

Po czterdziestce życie jawi się na nowo,

choć bagażu przecież wcale nie ubyło,

ale można swobodniejszym ruszyć krokiem,

a postoje, jeszcze spędzać całkiem miło.

Łatwiej nawet, pośpiech śmiechem zlekceważyć,

by odnaleźć wreszcie w ciszy własne brzmienie.

Przyszła pora, by ze światem się targować,

podbijając coraz wyżej swoją cenę.

Przyszła pora, by ze światem się targować,

nie pozwalać mu rozstawiać się po kątach;

nie nabierać się na szumne, piękne słowa,

i ze starych sideł wreszcie się wyplątać. :)

Pozdrawiam

przy akcentowaniu starych (zostawiłbym ich w spokoju i ich sidła:))

a powazniej;

Przyszła pora, by ze światem potargować,

nie pozwalać mu rozstawiać się po kątach;

nie nabierać na te szumne, piękne słowa,

i ze sideł takich wreszcie się wyplątać.

Po czterdziestce życie trzeszczy

Pierwsze daje ostrzeżenia

Że nie dane jest na wieki

Więc zaczynasz je doceniać

@dmnkgl : Dziękuję. :)

@WarszawiAnka @lich_o @Franek K dziękuję:)super że podjęliście temat wiersza i powstały nowe zwrotki:) zapraszam jeśli jeszcze ktoś ma ochotę dodać coś od siebie:)

Wiem, że użyłam "się" cztery razy, ale pozostanę przy swojej wersji. :)

Pozdrawiam

@lena2_ : Dziękuję. :)

Po prostu zainspirowałaś nas swoim wierszem. :)

Pozdrawiam

Od siebie dodam, że także po pięćdziesiątce:) Miło, że granica wieku się przesuwa, a wiersz aktualny... ;)

Ładne i prawdziwe.

@Oxyvia @hanna Dziękuje serdecznie:)