dyrygentem nigdy nie zostanę

proszę pana pani ta prawda jest skończona

słuchu nie mam instrumenta

grać nie umiem słuchać wcale

choć czasem oglądam mam talent

i jak tu pisać wiersze rymować

ech przyjdzie się odseparować

za dużo czasu poświęcam słowom

których nie znam a obce są trwogą

często chowam się w sobie

gdy słyszę piękniejsze od swoich

muzyka wemknie i umknie

ciszę wessie pokątnie

taktu taktu słuchać powtarzam w głowie

i rytmika

ona wiąże w całość początek i koniec

golizna to wszystko z batuty baty

ktoś chce siniaki zostawić

ktoś szuka mamy lub taty

aula pusta tylko wiatr przeciera ławki

sobie a muzom wklepuję myśli

nonszalancko rytmiki roztrząsam takty

a ona tempo leży - i słucha

śmieje się wiedząc to

nie podpucha to akt samozagłady