Aż nie mogę oderwać oczów.

Jeśli potrafimy, nie partaczymy 

nie poprawiamy, ponieważ w głowie mamy.

NP:

Mam przed sobą ścianę,

profile, narożnik wstawione 

wszystko w pionie,

no i hulaj duszo

aż kielnia płonie.

Do tego listwa prowadząca,

która parzy, tak gorąca 

gdyż robota aż się pali,

już tynk rzucony,

choć pić mi dali 

nie skorzystałem, gdyż byłem na fali 

Teraz patrzę na moją robotę,

że aż oczu nie mogę oderwać

nawet z oddali. 

Podoba mi sie ta miłość do pracy, która się wykonuje, i wtedy wykonuje się ja na pewno dobrze, a  przynajmnie coraz lepiej. Ale wydaje mi się, że równiez Twój wiersz mógłby brzmieć lepiej, gdyby usunąc z niego czwarty wers "kielnię co mnie dane". Jest on gramatycznie trochę niezgrabny, a poza tym "kielnię" mamy znowu na końcu zwrotki. Poza tym mysle, że powinno być  "oczu", a nie "oczów". Pozdrawiam :)