200 i jedna: dziewiętnasty: Posikałbym się ze szczęścia

ja wiem jak niewiele potrzeba by poruszyć

strunę wrażliwości może tylko i aż czuły głos

może dość nietypowy akcent wiem jak wszyscy

raptem oszaleli na coverze Gonzalesa wiem to

a ja na zawsze konsekwentnie podążam za

Skandynawami małpiszono-krukami co wystrzeliwują

mnie w kosmos i ta koncertowa wersja ujrzana choć

raz na żywo sprawiłaby że posikałbym się ze szczęścia...

ładne mi szczęście Panie Ropuchu. 

@Justyna Adamczewska Dzięks - byczki lapsusiki i pozjadne literki to ostatnio normatywna norma u mnie.

Ps. Skandynawowie też z małej litery poszły. 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Jeszcze się obrażą ci Skandynawowie. Chyba wena Cię popędza, to dobrze, jednak uważaj na nią może być czasami groźna. :)) Miłego dnia Panie Ropuchu. 

@Justyna Adamczewska Jedziemy z tą popędzajacą weną... :D

znów mnie wena popędza to znak

zza rogu przyjdzie dopadnie nędza

niczym krzywo i wągronosa jędza

gdzie ta Pani się zjawia tam zgaga

słowiańska Pani pewnie baba-jaga

znasz ją od szkraba jak się domaga

i każe bierz pióro i pisz póki możesz

rzemiosłem opiłki słowa dolutowujesz 

...

Pozdrawiam

Pan Ropuch

@Pan Ropuch Jedziemy

Weno nie zawsze cię chcę, 

a jednak się zjawiasz

i pożerasz mnie.

Oddaję ci wszystko

za jedno wierszysko. 

Takie coś kiedyś napisałam o wenie: