Nareszcie

Dziękuję. Miłego dnia. 

Poprawię na słońca 

Nie wiem jak poprawić nie ma funkcji "edytuj"

Można czytać na dwa sposoby z perspektywy kogoś wyrywającego się z sideł choroby, albo dziecka czyniącego postępy w rozwoju.

Jakkolwiek czytać... pasuje.

Pozdrawiam :)

Dziękuję, tak teraz jestem jak dziecko, ale już samodzielne :)) Tylko, jak każdy potrzebuję czasami opieki, ja też się opiekuję, gdy ktoś tego potrzebuje, Jeszcze raz dziękuję Natuskoo. 

@M.A.R.G.O.TDziękuję. Pozdrawiam  

i tak trzymaj 

bo się należy 

jak pieskowi miska 

miłego dnia 

Trzymam, Gabrysiu:) Dziękuję. 

Radość,  ulga, świeżość, pazur - to moje skojarzenia z Twoim wierszem. Pozdrawiam. 

Witam - Justynko  najważniejsze że się nie poddałaś - 

Jesteś  znowu z nami - a wiersz zabolał bo musiał.

                                                                                       Miłego ci życzę.

Jestem i będę, choć i tak czeka mnie jeszcze wiele. Dziękuję Waldku, Przyjacielu. Też miłego. 

Z tym 'dnia ha' jest super. Wschody i zachody słońca już nieco oklepane ;)

Pozdrówka :)

Klepane, ale jeszcze można poklepać, he, he. Dzięki, 

Tyla, że ja już klepałam, myślałam i myślałam, i już nie poklepałam. 

Super, trzymamy kciuki za jeszcze.

Miło cię znowu widzieć.

pozdrawiam słonecznie :)

@Justyna Adamczewska no ja bym się czepiała i wyrzuciła....

"w fotelu nie w wózku

 nie leżę ciągle w łóżku"

bez tych dwóch wersów twój wiersz jest niezwykły, te dwa wersy czynią dopowiedzenie, graniczące z szantażem emocjonalnym... Pozdrawiam :)

DUŻO ZDROWIA! :)

Dla Peelki i Autorki.

Pozdrawiam :)

Dzięki, Marku, bardzo dzięki, poszła sobie cholera, nareszcie

Ciebie również Annie, dziękuję

O jakie trafne spostrzeżenie, dzięki w kropki bordo, masz rację, ale już tak zostanie. Miłe, iż uważasz, że mój wiersz jest niezwykły. Jeszcze raz b. dziękuję. :))

Dzięki Aniu. 

@Justyna Adamczewska : Dziękuję i wszystkiego dobrego. :)

@WarszawiAnka :))) Tobie również. 

:))

Powracam do wiersza. 

Po pierwszym czytaniu, moją uwagę zwrócił jego styl. Podobnie było przy wierszu Działanie, który opublikowałaś w czerwcu. Zajrzałem do tamtego tekstu i komentarza, który zamieściłem. Wtedy użyłem sformułowania "ogon" a dzisiaj "pazur".

Moim zdaniem oba mają coś zawadiackiego w sobie, (może przypisanego autorce;),  pewną nonszalancję, pewien dystans, coś co wpływa na wrażenia obcowania z frazą. 

W dzisiejszym wierszu jest uchylony rąbek tajemnicy, jest też miejsce na dyskrecję. Takie balansowanie na pograniczu tego co chcesz przekazać, a co pozostawić na dopowiedzenie czytelnikowi. 

Wiersz czytam w całości ale równie dobrze mogę wziąć sobie poszczególne części i budować obrazy, odnosić do własnego doświadczenia. to czyni obraz pojemnym i wielowymiarowym. 

na koniec odniosę się do jednego z wersów, który mnie szczególnie ujął 

" naprawiam wszystko powoli" - odbieram go jako wyraz miłości, szacunku,  PL do siebie. Jest to również inspiracja zwłaszcza w dzisiejszych czasach, gdy człowiek zmaga się z presją , bodźców i czas. 

Zastanawiam się również nad wersem " nie leżę ciągle w łóżku" - tu by coś pokombinował, nawet już mam pomysł ;)  

Wiersz zrobił na mnie wrażenie estetyczne i dotarł do serca. 

Pozdrawiam