Słoneczniki.

Żywy Van Gogh w polu
piękniejsze niż w dzbanie
póki jeszcze kwitną
chodźmy, popatrzmy na nie.

Jakież one piękne
a jakie kapelusze
nie wziąłem płótna ni pędzla
zatem opisać muszę

Mają łodygi wysokie
które są jeszcze zielone
kapelusze jak słońce na niebie 
kiedy wiatr kłaniają się one


Witamy, witamy słonecznie
a i ptaszyna zaśpiewa
ten obraz zatrzymam sobie
Van Gogha, gdzie pola i drzewa ..

Lubię ten fragment :) Słowa rzeczywiście mogą opisać obrazy, a właściwie obudzić je w naszej wyobraźni... Twój wiersz spowodował, że widziałam ich całe pole - pod niebeiskim slonecznym niebem. Pozdrawiam.

W tym roku mi wszystkie umknęły, więc muszą wystarczyć te z twojego obrazu.

Pozdrawiam :)

Pomysł  z kapeluszami budzi ciepłe i "dostojnie" skojarzenia. Kolorowy Śląsk. Pozdrawiam. 

To takie delikatne, milusi wiersz. :))

Wierszyczku, wierszyczku,

otworzyłeś coś w duszyczce -

co to?

Lato.