Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiem gdzie dąb


Jan Paweł D. (Krakelura)

Rekomendowane odpowiedzi

Wiem gdzie starodusznie dąb z małego żołędzia

w dół - w górę się wcapierzył, natężył zielenie

i czernie, rozpycha w krąg, u podstawy śmiecia

podarował mu człowiek, gdy on zmiata cieniem

 

piaszczystą drogę, wzdłuż wał, na którym decyzję

podjąłem że dalej iść będę z Kosmo, wiedzie

wałem do mostu, wiedzą wierzby jak nad Wisłę

w czerstwe cienie piłować wydeptaną ścieżkę,

 

kiedyś krowy wiedziały jak żuć łąkę obok,

jabłonie nadal wiedzą dzikie jak się kwitnie,

płatki sypie i jabłka, a ja wiem gdzie z Jolką

piliśmy kulawego misia z Bieszczad z gwintem

 

na plastikowy korek, wiem kto mi go przywiózł,

nie wiem kto napędził mu ducha do butelki,

od dawna już nie wiedzą komary czym przytruł

im naszą krew, ja wiem, że o dębie jak piękny

 

chciałem, wiersz wie jak skończyć, ja tylko, że piszę

bo znam alfabet, a nie mam pojęcia o dniu

ani godzinie, wiem, że bilet w kasie, chwilę,

zanim znów będę głupszy, pewnie rozsypię w kurz

 

na ludzi i ulice.

Edytowane przez Jan Paweł D. (Krakelura) (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...