Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tomasz Kucina

Rekomendowane odpowiedzi

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                graphics CC0

 

 

przywykli. życie to fraktal z Andy'ego Warhola / mój mistrz!

 

a gdzie namalować Duszę Narodu?

wybudzić czas z onirycznych wizji co żyją

wolą zbiorowych kontekstów jak u Malczewskiego.

 

w mieście najlepsze bywa tylko ciało

radosne otoczone kultem

mruży ramiona z fetyszem metabolizmów

i trawi w kwasach modne systemy uzurpacji.

 

gruchają marakasy udając wuwuzele.

szur szur. szast prast. i z bicza strzela kolejna epoka

w transie już nie piaskowych i cichszych instrumentów.

 

to „Melancholia bis” rodem z Malczewskiego.

współczesne dzieci Saturna

oparte o trójnożne sztalugi wypływają z niklowanych obrazów

do industrialnej butelki. barycznej parapetówki.

 

a wszędzie ruch i przesyt jednorazowych rekwizytów.

choć nie powstańcy ale jeszcze kobiety przez chwilę.

choć nie w kajdanach to zdecydowani na obcą niewolę.

 

alegoryczne dzieci kwiaty. w gwałcie zbiorowym

własnych interesów. w kułakach elektro skrzypce

Harley'a Benton'a i litografie Marilyn.

co z tego że lubią stare książki. szable zdejmują ze ścian...

 

a Mao Zedong pomalował im usta.

przetworzył na puszki i pomidory.

źli niedołężni starcy idą do okna za którego granicą

 

wolności dogadza czarna epokowa Melancholia.

 

*tekst m.in. nawiązuje do dzieła Jacka Malczewskiego pt. „Melancholia”, obraz jest alegorycznym opisem epoki w której żył artysta-malarz, pośrednio do twórczości Andy'ego Warhola – tu tylko symbolicznie.

 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Te przypisy, które od czasu do czasu się pojawiają u mnie pod tekstami absolutnie nie stanowią traktowania czytelnika podrzędnie. Może tak to wyglądać, ale naprawdę stanowią coś właśnie przeciwnego. One wynikają z ogromnego szacunku do potencjalnego czytelnika. Ponieważ, ja zdaję sobie sprawę, że moje teksty są mega skomplikowane, co do konkretnych odniesień, trudno je ulokować w systemie konkretnych znaczeń, natomiast poprzez didaskalia - przesłanie i celowa treść -  precyzyjnie się rozjaśnia – i w synapsach odbiorcy wszystko układa się w logiczną całość. Zupełnie jak tutaj w tym tekście – który jest niemal jawnym i bezpośrednim odwołaniem do obrazu „Melancholia” Jacka Malczewskiego, do sztuki masowej, i zdystansowanego kiczu Warhola do jego litografii M. Monroe, do ekranodruków Mao Zedonga itd.- i także porównań ich – zestawienia z Malczewskim. Jak czytelnik zerknie na „Melancholie” odgarnie symbole, i znaczenie epoki oraz ma trochę doświadczenia uchwyci sens. Dlatego czasami zamieszczę krótki przypis – by ukierunkować czytelnika, i nie oszukujmy się określić się narracyjnie w treści przykładowego utworu, wstydzę się trochę, że może nie docieram a powinienem, że kluczę w absurdalnych znaczeniach, a bardzo często każdy element w treści ma praktyczne znaczenie. Doceniam, że potrafisz analizować, że chce tobie się tej analizy dokonywać. Więc przypisy stanowią tylko trop, i nie są nigdy bufonadą. Kiedy treści stanowią dowolną kontrowersję lub są fikcyjne informuje o fakcie. Bo zdarzało mi się, że komentujący odnosili je bezpośrednio do mnie – a one dość powtarzalnie stoją zupełnie poza mną. Każdy komentarz jest subiektywny i mnie cieszy, gdy ludzie tworzą subiektywne interpretacje moich treści, to mnie doświadcza, buduje i nigdy nie traktuje żadnego komentarza jako bezwartościowy, bo analizy alternatywne stanowią bogate perspektywy oddziaływania samej treści, to jest moja moc do kontynuacji.

Dzięki Mr. Frog. Pozdro!;  Polecam --> @Pan Ropuch

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Pan Ropuch acha, bo posunąłem się jak zwykle w treściwym komentarzu, aż nie dotarłem do clou. Oczywiście tekst nawiązuje do współczesnej masowej cywilizacji (autorefleksyjnie również). Ale jestem przekonany, że to odczytałeś dokładnie, bo wyraźne są tu nawiązania.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W punkt Valerio. Właśnie tak. Starałem się właśnie wolniej, ale dokładniej. Z "Melancholii" Malczewskiego wychodzi ta cywilizacja i uciekać chce za okno atelier artysty, a tam ta czarna "Melancholia" - ułudna, niemal jak z filmu "Krzyk". ;P;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jak ty pięknie Justynko potrafisz trafić w moje gusta, ta klasyka rocka i Małgosia zawsze żyła gdzieś we mnie, odkąd usłyszałem "Gołębi puch". 

Z mojej strony więc rewanżyk muzyczny, tym razem artystka w najnowszym wydaniu, tzw. awangarda pewnego polskiego sukcesu na arenie światowej, i dla mnie top!  uwielbiam. 

 

przez @youtube #youtube via - Sanah - Melodia (official Video)

 

 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Już to słyszę w opracowaniu np. Karola Szymanowskiego, który wykorzystywał motywy z twórczości poety. 

 

Justynko jeszcze w kwestii tego zacytowania "mnie" przez ciebie w  poprzednim komentarzu należałoby mi się odnieść. 

 

"gruchają marakasy wuwuzeli symbolem" --> tutaj te gruchające marakasy jako instrumenty idiofoniczne czyli samobrzmiące, szlestne - przechodzą w zastosowaniu metamorficznym (w przemianie skojarzeniowej) w głośne ustnikowe wuwuzele, które stanowią tu jakby symboliczną kakofonie rozchwianej cywilizacji. Takie bardziej podświadome znaczenie zastosowanej metafory, wiem trudno uchwycić intencje autora, dlatego podpowiadam - dla czystości dyskusji. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Rozumiem, Tomku, rozumiem, jednak czystość tu rozumiem jako ład a ład to absolut, jak i archetyp. No prawda to ABSOLUT. Czyż nie tak? Zatem

 

Hołdujmy prawdzie,

bo ona nas zawiedzie do Edenu (jakkolwiek go pojmujemy).

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To znaczy, chodziło mi o czystość naszej dyskusji- naszych komentarzy obecnych, tych które teraz realizujemy. Jedna strofka wyżej od tego cytatu --> to opis miasta i statystycznego człowieka uwikłanego w naturalne i industrialne czyli uprzemysłowione, wytwórcze i zmechanizowane zależności, to stanowi jakby pewien problem tożsamościowy cywilizacji świata, i ten cytat który zaznaczyłem na czerwono - o który pytałaś w pierwszym twym komentarzu) jest następstwem tego cywilizacyjnego chaosu. Stąd te piaszczyste, ziarniste, idiofoniczne marakasy importują się znaczeniowo do hałaśliwych wuwuzeli  - to typowa przenośnia. Może być taka odpowiedź? ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Fajnie, że poruszasz mój mózg, nieco zastały, jak całość pozostała. Tak to się ze mną dzieje czasami dzieje, ale dziś jest lepiej, lepiej i będzie dobrze. Zrozumiałam o co Ci chodzi już we wcześniejszych Twoich wypowiedziach. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A to co?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozostała całość jest zastała? O to się nieco niepokoję ;))) O mózg nie, tu chyba wszystko w porządku i nawet na pewno. 

 

"wuwuzela" - to taki aerofon, czyli instrument muzyczny w który się dmucha, taka trąbka, bo fujarka - to nie wypada - co nie? ;)) Często kibice na meczach głównie piłkarskich nimi strasznie hałasują, albo jak samochodami oflagowanymi w emblematy klubowe jadą - w kolumnie. I te wuwuzele tutaj w tym moim tekście  właśnie są symbolem tego zgiełku cywilizacyjnego tego hałasu, a ciche - szeleszczące marakasy - które z kolei czytelnik ma prawo pokojarzyć jako cywilizacyjny ład, zgodę i wspólne kierunki w cywilizacyjnym rozwoju, wyższą kulturę zachowań i celów --> są podmienione na te wuwuzele

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Syringa to wielokanałowy instrument ;))) Wuwuzela to trąbka pojedyncza. Strach? W jakim sensie? ;) Że o kondycje cywlizacji?, chyba raczej nie, osobiście nie mam od dawna wiary i złudzeń w altruizm i opamiętanie ludzi w wielu kwestiach. Człowiek statystyczny omija trudne kierunki i dąży do uproszczeń, tak jest łatwiej żyć. Ja tak nie bardzo lubię, a co inni lubią i i czy robią sobie krzywdę poprzez własne działania, poglądy, normy, wdrażane plany, mnie mało interesuje. Nie żyję w układach, koteriach więc dokąd cywilizacyjnie zajdziemy - mnie nie dotyczy. Strach - jest normą ładu w jakimś sensie. Skoro ludzie chcą się bać - to ich sprawa. Tekst jest typowo współczulny i odnosi się do "Melancholii" Jacka Malczewskiego. Obejrzyj obraz w necie - wiersz poszerzy w twojej świadomości horyzonty. Pozdrawiam. Dobranoc Jusi ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Justyna Adamczewska Wiesz co Justi? 

Ta część mojego tekstu o tych marakasach i wuwuzelach coraz mniej mi się podoba. Przyciągnęła twoją uwagę. Jest moim zdaniem tak jak zauważyłaś lekko niejasna - nieczytelna. Uproszczę tą strofę, ustawię logiczniej. I treść niżej oznaczoną jako --> A), podmienię na B). Będzie jaśniej, lepiej. Dziękuję za czujność analityczną.

 

A)

gruchają marakasy wuwuzeli symbolem.

szur szur. szast prast. i z bicza strzela kolejna epoka

w transie piaskowych instrumentów.

 

B)

 

gruchają marakasy udając wuwuzele.

szur szur. szast prast. i z bicza strzela kolejna epoka

w transie już nie piaskowych i cichszych instrumentów.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...