oddałam wszystko

Nie mam już nic, oddałam wszystko.

Nawet ostatnie buty i sweter,

a idzie zima

I tak, jest mi zimno,

czuję jak wiatr przebiega przez wszystkie moje kości

Sunie zimną dłonią po plecach,

rozlewa po ramionach, w dół

Nie mam już nic, oddałam wszystko.

Nawet ostatnie dobre myśli i pocieszenie,

a idzie smutek

I tak, jest mi smutno,

czuję jak rozpacz przechodzi przez wszystkie moje myśli

Sunie ostrym lękiem po głowie,

rozlewa po ramionach, w dół

Nie mam już nic, oddałam wszystko.

Nawet ostatnią dozę siły,

a idzie trud

I tak, jestem zmęczona,

czuję jak niemoc obciąża każdy mój wysiłek, również mentalny

Sunie przez każdą tkankę i każdą myśl,

rozlewa się wszędzie, od 20 lat

Nie mam już nic, oddałam wszystko.

Oddałam nawet ostatni posiłek, zostały tylko okruchy.

Oddałam nawet posiłek. Oddałam.

Możesz zapytać dlaczego

Wykrzycz mi to pytanie: Dlaczego to oddałaś??

Dlaczego się zaniedbałaś??

Bo i tak nie miałam nic, a chciałam choć trochę.

Tylko zapomniałam że i tak jestem sama.

A teraz kiedy nie mam już nic,

zrozumiałam że też nic nie masz.

Został nam żal

@gałąź @gałąź

Wyrzuć ostatni wers. Jeśli nic nie zostało, to żal nie jest potrzebny. Żel zostaw czytelnikowi jest wyczuwalny.

PozdrawiaM.

Fajny pomysł i ogólnie klimat choć językowo pewnie by można doszlifować tu i ówdzie.

Co do treści, tak to jest. Niektórzy za dużo dają a niektórzy za dużo biorą. Ci ostatni za dużo krzyczą, by inni dawali.

Pozdrawiam

@Marlett zastanawiałam się dość długo nad Twoim komentarzem i aż mi się cisnęło na klawiaturę, że żal jest, został, więc chce go zostawić. Ale to uczucia, a w wierszu faktycznie, jeśli nic nie ma to nic nie ma. Zastanowię się czy całkowicie usunąć ostatni wers czy może go zmodyfikować. Dziękuję za komentarz, dał mi do myślenia

@iwonaroma gdzie proponowałabyś szlif?

@a...a dziękuję. Różnie bywa w życiu, uczymy się różnych schematów zachowań, mechanizmów obronnych tylko po to żeby przetrwać. A później okazuje się, że schematy i mechanizmy to sztucznie wytworzone wersje nas, które kiedyś pomocne, teraz przeszkadzają. Kluczem jest znalezienie życzliwych ludzi, którzy pokażą że nie trzeba "płacić" za bliskość

Brak gdzieniegdzie znaków diakrytycznych, niekonsekwentna interpunkcja.

@iwonaroma ok, zwrócę na to uwagę. Dzięki

@gałąź Troszkę przykry ten twór.

Umiejętnie zapadam się w ciszę

gdzie spokój obejmuję całość chwili

i choć rani to życie

z niczym bym go nie... pomylił.

Warto o tym pamiętać, że są sprawy które zależą od nas.

Brak wiary w siebie nęka nas wszystkich ale jak to mówią... trzeba walczyć o szczęście, o miłość, o życie, o siebie.

Miłego dnia.

Pozdrawiam

@fregamo ;-) robię rozrachunek z doświadczeniami. Wiersz jest odzwierciedleniem jedynie. Nadal jestem w nim obecna, ale już w dużo mniejszym stopniu.