Epikurejska wiosna

Lekki powiew wiatru uniósł chmury ku niebu,

sam się rozglądał na kominy dymiące,

lecz teraz już nie dymią i cichną pomału,

a może chcesz ze mną posmakować wiosnę?

Te soczyste obłoki nad soczystą gruszą,

bez łez i żalu, nie płaczą od tak.

Myślę, że tym słowem się nie obruszą,

dalej będą przeźroczyste jak łza.

Jakże ciemno byłoby bez kwiatów i liści,

bez wichru wiatru, skowronków śpiewu.

Kilka dni temu, sen piękny się przyśnił

i w nim tańczyłem, ku radości Jego.

Co rzekłem zrobiłem, co pomyślał - stworzył,

a żaden się przed nim nie skryje.

Dziś tak na to patrzę, tak dziś to czuję,

że wielce się cieszę, że żyję.

"kominy dymiące" są be, reszta nawet znośna.

Pozdrawiam

@Hooppkins  Mi tam kominy nie przeszkadzają ( tzn. w wierszu, w życiu różnie bywa ;))

Pozdrawiam

nie tyle o kominy mi chodziło ile o inwersję.

:)))