Grzmot aż poroże zrywa

Jaki jest powód żeby pisać o dwóch czaplach

(oprócz tego wybrałem się nad Narew spotkać

pustynnego jelenia, [poroże mu zabrał

przezornie i rdzennie wpierw Stary] i kojota

zobaczyć w ogniu Dziadka, w miejscu, które w kościach

mam do szpiku, przesącza się w zmierzch okolica,

uśpione w lasach uszy razi strzelba, stąpa

po mchu, igliwiu, liściach, szeroko oddycha

równina, niebo zbiera się na scenę i w punkt

trafia z błyskiem i grzmotem, co ma potwierdzenie

w aplauzie deszczu słusznym i wyczutym przez grunt)

oprócz tego, że jak brwi ciche, mgnienie ciemne

o zmierzchu.

Oj tęsknię za lasem  :) bardzo obrazowo 

@Marcin Krzysica Dzięki.

Racjonalizm przeplatający się ze zmysłowym odczuwaniem.., to chyba typowy dla człowieka "dwutorowy" kontakt z naturą i typowe dla niego jej przeżywanie... Czytając czuje równie intensywnie człowieka jak i naturę, z którą się spotyka i chyba też jego próbę wejścia w relację z nią. Poruszający i niezwykły wiersz. Pozdrawiam :)

@Marcin Krzysica A tu portret "Starego" indiańskiego szamana.

@duszka Dziękuję :)

chodzisz na spacery z przeszłością.

@valeria Dzięki.

Witam - dopiero co wróciłem z lasu - wiaderko maślaków czeka 

na spełnienie.

Ciekawy klimat dziś w twoim wierszu.

                                                                     Pozd.

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki. Pozdrawiam.