BABIE LATO

Na łonie natury... 

Pod koniec lata wietrznie i mgliście, 

nastały chłodne poranki,

i wybarwiają się cudnie liście

- podglądam świat zza firanki. 

Już babie lato ścieżki przeplata, 

w dal się unosi, w powiewie. 

Snują pająki babiego lata

nitki - osiadłe na drzewie. 

Na polnych ścieżkach sieci wysnute, 

lecą pająki wraz z nimi;

tak przesiedlają się - siwe włosy

w przestrzeni już rozpuściły. 

Pod koniec lata wieczór zapada

wcześniej... szarzeją kolory, 

i tylko w górze lśniąca plejada

gwiezdna rozświetla humory. 

@>Marianna<

@samm

Dzięki. 

Spróbowałam proponowanego przez Ciebie wersu.

Może być tak i tak. 

Pozdrawiam wzajemnie.