Kocham pędzić

Dla jednych to tylko strata pieniędzy i czasu,

Dla drugich fanaberia, rzecz nie warta hałasu 

Inni nazwą dziwactwem i śmieszną zabawą,

Ale co poradzę: ja kocham pędzić autostradą.

Co mi tam sztandary i terror zielonych goryli

Co mi tam ulotność niepowrotnej chwili, co

Mi tam Bachusy czy miłosne uciechy, bo jak

Stopa betonu pod gumą, daję gaz do dechy!

I kiedy tak pędzę drogą i mijam stare graty,

Bydłowozy i kamionetki, renówki, Tipo Fiaty,

I stare kłótliwe małżeństwa i szalone trucki,

Wariatów i pomyleńców jeżdżących, jak raki,

Wiecznie zakutych w smartfony motorycerzy,

Sami sprawdźcie trasą, jeśli ktoś nie wierzy,

To mam gdzieś Monety, Vincenty i Kossaki, i

Ryczący jest piękniejszy, od Nike z Samotraki.

Bo gdy rolka drogi się wije, a w radio szlagiery,

Wskaźnik nabiera i zaraz przyjdzie 140 i cztery

Jakby pozwolili, to pewnie dwieście bym gonił

Byle jak po stole, byle tłok siebie nie przegonił.

A kiedy poczuję, jak parskają stalowe rumaki,

Daję pełną moc w rurę i mknę nawet do Itaki.

Chwilka upłynie i czuję się bosko, gdy widzę,

Jak lśni chrom i wiśnia na mej Syrenie Bosto.

Cholera, już dość długo nie piję, a tytuł skojarzył mi się... 

Bez urazy, ale tekst mnie porwał. 

Pozdrawiam. 

Kocham wędzić, dym z ogniska

raźno bucha, ślina z pyska

mi już kapie, jestem łasy

na kiełbasy - takie czasy

dziś terroru zielonego

i goryli. Dość już tego!

Strzeż mnie Panie i niech płonie,

lubię wędzić na oponie!

Witam - aleś się rozpędził  - zwolni...mocny wiersz.

Też mam takie sny.