Indiańce i kowboje

Poszli indiańce, kowboje
poszli dawno sobie
po schodach na ten
strych
już niepotrzebni tobie

Poszli indiańce, kowboje
gdyż już wyrosłeś
z tego
a teraz są na strychu
bawią się w strzelanego

Strzelają indiańce, kowboje 
strzelają na poddaszu
te same, te samiutkie
kupione na którymś kiermaszu

I pewno tak będą strzelać
nie schodząc po schodach
ze strychu
indiańce i kowboje
strzelając, strzelając
po cichu

porzucone
rozbawione
w sobie ....

@Gabrys Co zrobić, nawet zabawki

nie mają lekko na tym ziemskim padole:)) 

Odrzucone, bo te zabawy wymagają biegania, a smartfon już nie. 

Trochę mniej podoba mi się końcówka, może bym zrezygnowała z trzech ostatnich wersów (albo coś zmieniła, ale nie wiem co ;)).

Pomysł jednak na wiersz bardzo ciekawy a całość  brzmi trochę jak piosenka :)

Zwróć uwagę na przecinki, rozjechane... 

Pozdrowienia

Wiersz porusza struny uczuć i daje do myślenia.Zakończyłbym na " po cichu" , zdecydowanie rezygnując z przymiotników w końcówce. Gratuluję pomysłu. Pozdrawiam. 

Hej,

posłuchaj Iwy, dobrze radzi.

Ja ściąlbym jeszcze "strzelając, strzelając". Z pierwszego wersu tej strony jasno wynika, co robią. 

Plusina za pomysł :)

Pzdr.

s

*strofy

Witam - taki los byłego - ciekawie jest.

                                                                Pozd.

wyraz przecinek spacja wyraz

wyraz przecinek spacja wyraz

wyraz przecinek spacja wyraz

itd. :)

No chyba, że jesteś uparciuchem :) i celowo robisz te byki :) najpierw rozjechane potem ścieśnione ....

No :) poprawiona interpunkcja, tyle dobrego ;)