Za kurtyną

Wiecznie stoi za kurtyną.
Nie śmie szerzej jej uchylić.
Chowa się za praprzyczyną-
Jeden czyn by wszystko czynić.

Podtrzymuje wciąż w istnieniu
Prądy przyszłe, stare skały
Mierzy wieczność w okamgnieniu-
Wszystko pędzi- jeden stały.

W czasie ale poza czasem.
Nieuchwytny lecz wcielony
Wzgardził złotem i atłasem-
Pan najwyższy- uniżony.

Nieuchwytny a schwytany,
Wszechobecny, ale skryty,
Wszechmogący, a związany,
Wszechpotężny, a zabity.

Wszystko to podryg kurtyny
Absolutny skrawek cienia.
Cienia Prawdy odrobiny,
Prawdy, która się nie zmienia.

Prawda kryje się w pozorze
Złudy, bujdy, zabobonu.
O Ty który wszystkie może!
Daj nam swego dotknąć tronu.

Pozwól zerknąć za kotary,
Poczuć woń krwistego potu.
By skończyły się koszmary.
By poderwać się do lotu.

Tak, z takiego dogłębnego rozpoznania natury Boga, w jakby w samoistny sposób wynika potrzeba i chęć wejścia w relację z Nim oraz własnego uzdrowienia czy "uskrzydlenia" przez nią... Czujemy chyba wtedy, że jet to możliwe, i że tylko w ten sposób...

Niezwykły, mocny i wzniosły wiersz - o wzniosłej prawdzie. Szczególnie podoba mi się sposób, w jaki go otwierasz. Pozdrawiam :)

@duszka Poznanie natury Boga, to nie jest wcale taka prosta sprawa ;) Pomijając wszystkie paradoksy i pozorne sprzeczności, pozostaje kwestia najważniejsza- nie da się poznać Boga, bez jego pomocy (a jak historia potoczy się dalej, już napisałaś).

Pozdrawiam

Sumienny hymn. Czuję, że napisany w naturalnej świadomości. Pozdrawiam.

To bardzo, bardzo.

Reszta też z przyjemnością.

Pozdrawiam

@Tomasz Kucina Witam, dziękuję za dobre słowo :)

@Andrzej_Wojnowski De profundis clamavi, jak to ktoś już spisał :)

Pozdrawiam

@Kot  Miłosz stawał na palcach żeby wyjrzeć za tę kurtynę, a do grzeczności wiele mu brakowało ;) U mnie peel też bardzo chce zobaczyć drugą stronę, ale jest zdecydowany o to prosić, a nie się z nią samodzielnie szamotać (choć w takim podejściu jest pewien urok). Rozumiem Twój odbiór i dziękuję za wpis :)

Pozdrawiam