Ludzkie

Nigdy nie odmawiaj chleba człowiekowi, który wie, jak naprawić sieci
Nie dziw się tym, którzy protestują gapiąc się na mury

Bierni, też wzrokiem - puszczają  ''kaczki'' ... w słońce

Ze wszystkich pokoi wychodzą bez pożegnania ci, którzy zimne serca hartowali pustynią
Ci, którzy ślubują wieczność - teraźniejszością przeminą

W katedrze małego miasteczka zapalam kadzidło i świecę
Choć  stopy mam w grzechu sidłach, skrzydła mi mówią, że lecę ...

Garniec miodu na ganku - ojczyzny, której nie ma
Od łez tych, którzy szukają - kpiną zaśmiewa się cała ziemia

Odległa myśl o tym, jak by można ... posłodzić rzeczywistość: nektar z melasy i kołacz, ale - piołunu bliskość ...

Nie dziw się tym, którym się nie chce wielbić Boga o świcie
Życie? - zakupy na kreskę
Wszyscy jesteśmy w zeszycie ...

Mi się podoba autorko. Ci protestujący mogą znaleźć się wszędzie, dziś są na Białorusi (tak mi się pomyślało) dlatego to jest dla mnie bardzo wymowne.
Mam jednak parę sugestii; dwa najdłuższe wersy bym podzieliła, w końcówce zbyt blisko potrójny rym: świcie -  życie - zeszycie i puenta... za słaba na ten wiersz, tylko to mi haczy. Poza tym bardzo na tak.  Pozdrawiam. 
 

@Lidia Maria Concertina  Wszyscy jak wszyscy, ale większość na pewno,
                                            w różnych wymiarach, więc trafiłaś w sedno.
 

Pozdrawiam Lidio, miłej niedzieli.

@Lidia Maria Concertina niektóra gorycz jest bardzo zdrowa zwłaszcza ta z piołunu...

Pozdrawiam