200 i jedna - siódmy: Ptaszek

Człowiek czasem wróci z brudnej roboty, gdzie kazali narozrabiać. Jest więc nią utytłany a jakże. Staje przed pralką i sobie pomyśli, że należałoby siebie wyprać z tego całego syfu. Po czym tak czyni. Program nastawia na len trzydzieści stopni, no bo jednak chce być dla siebie trochę wyrozumiałym. Długość prania też lepsza raczej krótsza. Z trudem ładuje się do pralki, albowiem jest przecież słusznych rozmiarów i włącza przycisk start. Pokręci się tam aż zakręci mu się głowie, z wodą i płynem do prania, po czym się odwiruje i wydawałoby się, że gotowe. Jest już mu wyraźnie lżej, po tej godzinie z hakiem, no ale wyschnąć przecież trzeba. Rozwiesza się więc na ogrodowym sznurku do prania całkiem rozłożyście. Pomaga sobie klipsami. Wtem słonko przeradza się w mokrą wichurę i wyschnąć nie ma jak. Zatem całymi dniami tak sobie wisi, wspomina i co raz bardziej pomyśluje o warunkach atmosferycznych. Krótko podsumowując wcale mu nie na rękę ta długa niepogoda i nie ma jak wrócić do gry... Seranon, 25.04 2024r.

i owszem ale ja wolę Luśkę    

nie mów że kiedy się uśmiechasz to po to by zasłonić ból bo z twarzy śmiech spływa jak rzeka gdy jakiś dowcip ktoś powie tu   albo gdy słyszysz coś fajnego masz w oczach śmiech a usta ciup ale kochani wam nic do tego wiersz jest płaczliwy smutny jak grób :)  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Jestem analogowy, ale o gender też kiedyś napiszę. Na razie słucham odpowiedniej muzy:     Pozdr.

@violetta Nic osobistego. Koleżanka jęczała o złej teściowej to zrymowałem, a ze ostatni Kraków na tapecie to ten smok.   Pozdr.