Wiersz dla Agatki

To nieprawda, że zmarli odchodzą na zawsze,

oni jedynie w zawsze przechodzą, z którego

my wszyscy przychodzimy i w którym się nasze

spotykają ręce, a ich twarzą jest drzewo

kwitnące, woda, trawa, chmury i powietrze,

wszystko co żyje, zawsze i wszędzie ich spotkasz,

usłyszysz w szumie wiatru, jeżeli sumiennie

będziesz czyściła uszy. Pamiętaj o ząbkach

bo nimi się uśmiechniesz do nich kiedy przyjdą

niewidzialni, pokażą się we śnie, przytulą

i spytają co słychać. Niektórzy ich słyszą

tak wyraźnie, że wiersze im zmarli dyktują,

w których proszą żywych by dobrze się uczyli,

byli dobrzy dla mamy i zamknęli oczy,

a wtedy ujrzą promień z nieba, jak lśni, błyszczy,

migoczący i bardzo jasny, kolorowy,

którym ich zmarli będą prowadzić przez życie.

https://poezja.org/utwor/181387-las/

https://poezja.org/utwor/181301-musi-być-jakiś-list/

https://poezja.org/utwor/181341-zanosi-się-na-deszcz/

@agata g. Dziękuję, miłego dnia :)

Smutny wiersz. Trochę bym go poprawił. Słowo "zawsze" pojawia się aż trzy razy w dwóch różnych znaczeniach. Pierwsza zwrotka przekombinowana tym bardziej, że odbiorcą jest dziecko.

@PuszKin Mi to 3xzawsze nie przeszkadza, pierwsza zwrotka nie jest przekombinowana, ale być może jak dla dziecka zbyt zniuansowana, dlatego potrzebna jest mama przy czytaniu. Dzięki.

@PuszKin No ok, jedno zawsze można usunąć, ale pierwszej zwrotki chyba nie chcę przerabiać, najpierw było : w zawsze odchodzą, ale wydaje mi się, że słowo "przechodzą" lepiej oddaje sens. Pomyślę jeszcze. I tak przy pierwszej zwrotce byłby potrzebny ktoś dorosły, dalej już jest bardziej zrozumiałe dla dziecka.

A co myślisz o takiej wersji pierwszej zwrotki? :

To nieprawda, że zmarli odchodzą na zawsze,

oni w zawsze przechodzą, niczym do drugiego

pokoju, którego nie widać - w nim się nasze

spotkają kiedyś ręce. Ich twarzą jest drzewo

@Jan Paweł D. (Krakelura)

To nieprawda, że zmarli odchodzą na zawsze,
oni jedynie przechodzą tam, gdzie zmierzamy
wszyscy. Do krainy, w której spotkają się nasze
ręce .....

@PuszKin Też ładnie, ale zostanę przy swoim, mama trochę pomoże i dziecko zrozumie. Trzymam się tez miary w wierszu, a Twoja wersja choć ładna, odstaje trochę od przyjętej przeze mnie.

ewentualnie tak:

To nieprawda, że zmarli odchodzą na zawsze,

odchodzą do krainy, niczym do drugiego

pokoju, którego nie widać - w nim się nasze

spotkają kiedyś ręce. Ich twarzą jest drzewo

Trzymaj się tego, co sobie wymyśliłeś :)

Tak chyba będzie dobrze, bo i kraina jest, a jednocześnie pokój, coś obok, coś blisko.

Ok, chyba przy tym zostanę, wiadomo, że nie wytłumaczy się tego raz, i jeszcze dużo przed Agatką, a wiersz jest i dla niej i dla Kaśki, to oczywiste, póki co zachowam dwie wersje.

@Jan Paweł D. (Krakelura) @PuszKin To zawsze to esencja i puenta tej pierwszej zwrotki musi się powtórzyć

ja bym to podkreślił za pomocą przyimka i zaimka

nieprawda, że zmarli odchodzą na zawsze,

oni jedynie w to zawsze przechodzą i

my wszyscy nasze ręce tam spotykamy

spójrz - ich twarzą jest drzewo

Pozdrawiam

Pan Ropuch 

@Pan Ropuch Tyż dobrze, ale chyba zostanę przy swoim, od czego są dorośli? żeby pomóc dzieciom zrozumieć również wiersze. Przed Agatką jeszcze moment, w którym dowie się, że Krzysiek się powiesił... Tego na razie nikt jej nie tłumaczy i nie mówi o tym.