Generyczny świat

 No tak, przecież to potwierdziłem i dodałem jeszcze, że twoje odczucia i perspektywy wrażenia są ważne, bo są tylko twoje, że nikt ich nie zawłaszczy to twoja wolność intelektualna. Wszystko się zgadza.

Zgoda. Wypowiadałem się tutaj tylko co do zależności typowo oksymoronicznej . Oksymoron owo --> "słusznie boi" - idealny oksymoron to mogłoby być właśnie zasugerowane "odważnie boi" w takim zastosowaniu mamy wyraźny zaznaczony antagonizm tej frazeologii. 

Co do wiedzy i świadomości człowieka w kontekście do strachu masz racje, lepiej być świadomym i żyć bez lęku, świadomość ma znaczenie. Nie mam w tym zakresie uwag. 

Ładnie opisujesz piękno świata w kontekście chociażby do tej muszki. Podoba mi się taka wrażliwość jest usposobiona w obraz natury. Nie odebrałem twojej wypowiedzi zbyt dosłownie, spokojnie, jestem protagonistą twoich perspektyw i nie ich krytykiem, na serio - napisałem tylko, że frazeologia słuszności i bólu ma uzasadnienie w ich korelacji i że niekoniecznie zaraz musi nabierać oksymoronicznego kontekstu, bo z samej definicji tego środka poetyckiego trochę się to nie zgadza, nie ma tu bowiem wyraźnej przeciwności w znaczeniach tych pojęć - tzn. słuszności i lęku.

Delikatnie mówiąc niepotrzebnie wytyczasz sobie te wszystkie ścieżki poprawności w poezji. Dam dobrą radę, liryka nie musi zawierać jakiś kanałów poprawności, a zestawienia słów jakby z innej bajki - bo tak rozumiem twoje uzasadnienia jest właśnie tym środkiem poetyckiego firmamentu, czyli czymś co odróżnia lirykę od tych reporterskich czy epickich imperatywów. Im dziwniej tym lepiej (ale to tylko subiektywny pogląd), rozumiem, że sieć kojarzy ci się z nowoczesnością, ale przecież ja nie pisałem o sieci połączeń - światłowodów czy technologicznych konfiguracji tylko o sieci ludzkich niegodziwości czyli w ludzkich relacjach bezpośrednich, to oczywiste. Spokojnie, twórzmy teksty kontrowersyjne, mniej wulgarne a właśnie w domenie vintage, wiesz co to vintage? To taki amalgamat stylów, różnych i wrażeń w stylistyce w tym wypadku poetyckiej. 

 Coraz ciekawiej mi się ciebie czyta. Leon Bonnat pewnie byłby zachwycony, dla Hioba pewnie byłaby to "wieść hiobowa" ;)) Już ciebie uwielbiam, serio, chcę ciebie czytać. Śliczna retrospekcja ;)

Esencja u Platona ma podstawę niezmienności bytów oraz ich "constans" wyrażając to językiem matematyki, czyli wartość stałą. O tym ci dowodziłem, bo ukierunkowałaś mój tekst do Platona, to gruba paralela? :) Pisałem, że tekst jest raptem kontestacją zjawisk społecznych, a kontestacja nie może "żyć" w zgodzie z ideą esencjonalizmu platońskiego, bo nie przyjmuje niezmienności, przeciwnie chce zmieniać człowieka jego otoczenie i poglądy - kontestujemy dla próby zamanifestowania własnego niezadowolenia a niezadowoleni oczekują zmian postaw społecznych. Trudno mi po raz drugi tłumaczyć kontekst mej wypowiedzi ;)

Ty zawsze rozumiesz, ale ostatecznie stoisz w kontrze do mych logicznych argumentów. Nie możesz tak reagować, bo ja nie jestem twoim wrogiem. Oczywiście, że materializm uważam za cechę pejoratywną, ale w kontekście przyjmowania go jako środka nadrzędnego w wartościowaniu świata, bo przecież samo bogacenie się społeczeństw nie stanowi dla mnie problemu. Dlatego twoja metodologia czytania mojej skromnej osoby niesie za sobą nieuzasadnione uprzedzenie - do mnie, zaś w rozumieniu religijnym skojarzenie mieści się w zasadach dekalogu w przykazaniach. "Nie pożądaj żony bliźniego swego ani żadnej rzeczy która jego jest"- to wymowny aspekt antymerkantylny. Jestem katolikiem więc mam do tego prawo a nawet nakaz. Uczciwe bogacenie się człowieka nie budzi u mnie żadnych kontrowersji. No co ty wypisujesz? Chcesz całkiem mnie pogrążyć? Tak mnie nie lubisz? ;)

Ważne, że rozumiesz "typologię" i "taniość" już jako metaforę, dla mnie to miód na serce. Nie katujmy się o szczegóły, nie musisz mi ciągle udowadniać, że wszystko rozumiesz, ale coś i tak jest nie tak, tak dyskutować możemy w nieskończoność.   Polubimy się w końcu za bardzo ;)

Pisałem wcześniej, że szatan jest dla katolika substytutem zła, jest ten akcent w wierszu. Metafizyką może być każda perspektywa ludzkiej jaźni, bo nic w świecie z punktu naukowego nie jest pewne na 100 procent, jedne teorie rugują inne poprzednie, o tym dowodziłem. 

Napisałem cytuję:

Słowo metafizyczny odnosi się tu tylko do uzasadnienia, że katolik nie traktuje szatana jako obiekt abstrakcyjny czy nieistniejący, w tym sensie użyłem tej definicji niemetafizyczności. Szatan nie jest też moją przyczyną bytu jak tu piszesz. Moją przyczyną bytu jest Bóg, a zło jest efektem buntu anioła, którego nazywamy szatanem, proste. Nic więcej nie dodam. 

Nieprawda, to co wiemy o cząstkach elementarnych jest wielką zagadką. nie rozumiemy nawet dlaczego cząstki elementarne jedne inkarnują w inne. np. neurtina. Całe badania w CERNIE w Szwajcarii są niekończącą się hipotezą podróżujących w kółko cząstek elementarnych, a prawa matematyki i fizyki te nawet wydawałoby się bardziej uporządkowane i historyczne ulegały w zasadzie wiecznym przeobrażeniom. Nie chcę z tobą wdawać się w tematy nauk ścisłych, bo mam wykształcenie w tym kierunku, więc wiem trochę o tym. Z samej zasady nieoznaczności Heisenberga na podorędziu możemy wysnuć wniosek, że nie jest możliwy jednoczesny dokładny pomiar położenia cząstki i jej pędu, więc o czym tu mowa? Nie będę dyskutował o mikro i makrofizyce na portalu poetyckim, skoro nie widzisz rozbieżności i luk dowodowych do tez w nauce to znaczy, że żyjesz właśnie w metafizyce o której wcześniej pisaliśmy. Nie klucz, proszę. Nie jedźmy tą windą.

Solipsyzm o którym napominasz dąży jawnie do iluzji a subiektywizm jest wymową własnej wrażliwości o tym pisałem jeżeli już do subiektywizmu, gdzie mnie prowadzisz w analizie, na manowce chyba. Wszystko jest metafizyczne bo nie jest pewne do końca. Solipsyzm wychodzi z założenia, że nic poza umysłem jednostki nie jest rozpoznawalne, czyli wyraża solipsyzm ten zawłaszczony przez ciebie subiektywizm w zakresie kultu umysłu, ja nie opowiadałem o umyśle człowieka - jednostki, który ma być w perspektywie solipsyzmu demiurgiem naszej świadomości, dowodziłem tylko, że świat jest tak skomplikowany, że nie da się w nim nic udowodnić, dziś czy jutro pojawiać się będą kolejni solipsyści czy inne teorie, ale Boga człowiek nie chce przyjąć za imperatyw nadrzędny wszechświata, lepiej budować sobie kolejne wątpliwe teorie i je następnie obalać. Ecce homo. Oto człowiek. 

Pijesz zieloną herbatkę, wrzucasz na luz, a wykład mi zadałaś z filozofii i z fizyki kwantowej i z absurdów rozumienia mojego prostego tekstu, który jasno wyraża że nasze ludzkie przywary i priorytety w życiu są po prostu do du..y, i to ci właśnie uzasadniłem. Nie komentujmy dalej tego wiersza, bo zrobimy z niego traktat tragikomiczny. Pokolenia będą go czytać, ale oczywiście dla beki - pani Sekret. Pozdrawiam. 

@Tomasz Kucina
Po prostu nie widziałam sensu potwierdzania tego, że każdy ma swoje odczucia, bo to pewien aksjomat w rozmowach, który z definicji, przyjmuje się bez dowodu. Stąd zdziwienie. 
Nie widzę korelacji między piciem zielonej herbatki/wyluzowaniem a rozmowami na tematy bardziej skomplikowane od komentowania pogody za oknem. 
To, że coś rozumiem, nie oznacza, że się z tym zgadzam lub - że uważam to za dobry opis danego zjawiska. 
W żaden sposób nie mieszam fizyki z metafizyką. To Ty to zrobiłeś w momencie, w którym do swojej ogólnej wizji świata wmieszałeś fizykę, a w zasadzie - przy zasadzie Heisenberga - napisałeś to samo, co ja. Nie odwracaj kota ogonem.
Nie napisałam, że subiektywizm równa się solipsyzmowi. Lecz uciekanie się do subiektywnego rozumienia wszystkich pojęć, dąży powoli do solipsyzmu. Ja, mimo wszystko - uważam, że na dzień dzisiejszy jesteśmy w stanie mniej więcej coś udowodnić w ramach systemów, które stworzyliśmy. Stworzyliśmy też bóstwa, w które wiara jest sprawą indywidualną. Mnie tam interesuje jedynie to, by ta wiara nie ograniczała innym pokoleniom dostępu do wiedzy, nie przyjmowała stanowisk politycznych i żeby - na litość kocią! - dało się jakoś normalnie wypisać z KK, bo dokonanie aktu apostazji trudniejsze i bardziej czasochłonne jest od oczekiwania na refundowaną operację chirurgiczną w ZUSie. 

A przed wszystkim - nikt Cię tutaj nie atakuje. Pojawiają się jedynie losowe spostrzeżenia, które - zdaje mi się - w mylny sposób nad interpretujesz. Buchające z Ciebie emocje nie są adekwatne do ogniska, przy którym się ogrzewamy. Nie pochlebiam korzystania z argumentum ad populum, więc jedyne Twojej refleksji pozostawię to, że zarówno ja, jak i Pan Ropuch lub Natusska poczuliśmy się z lekka "osaczeni" twoimi reakcjami.
Swoją drogą, to również ciekawe studium przypadku. Nie wiem czy Twój odbiór mojej wypowiedzi jako agresywnej nie jest spowodowany drzemiącą w Tobie niepewnością/lękiem (o którym rozmawialiśmy) lub wewnętrzną burzą - takie krzywe zwierciadło. Ale to w sumie nieważne.  

Tak czy owak, wszystko co tutaj pod tym tematem ktokolwiek napisał, było jedynie luźnym spostrzeżeniem/nawiązaniem/pytaniem. Możesz się czuć ze swoim światopoglądem bezpiecznie na tym forum, bo tutaj każdy wyznaje jakiś inny, tak mają artyści.
Myślę, że nie powinieneś angażować się tak bardzo emocjonalnie. To trochę peszy i odbiera powagi, moim zdaniem.  

Pozdro! 

To jest dosłownie - aberracja. Te skojarzenia które rodzą się w twojej głowie nie są treścią mego wiersza. Czy ty nie rozumiesz, że ja nie mogę i nie chcę odnosić się do twoich skojarzeń, przecież za chwilę znowu podrzucisz jakąś dowolną teorię z matematyki, fizyki czy psychologii i będziemy dyskutować o twoich skojarzeniowych funkcjach mózgu?, może z psychoanalitykiem porozmawiaj? Pomyśl wrzuciłaś nie wiedzieć czemu do komentarzy temat solipsyzmu, bo tak ci się zachciało, a niby dlaczego ja mam to komentować?, no zastanów się i oceń logicznie dokąd zmierzamy?, dalej zahaczasz o Heisenberga, piszesz o obrazach Leonarda Bonnata, o funkcjach falowych i supozycjach elektronów, i o kwantach - jak to ma się do mojego tekstu?, i co ja mam z tym wspólnego oraz mój wiersz? Ochłoń, proszę. 

Nic nie odwracam? Kotem w awatarze jesteś przecież ty ;)) Napisałem tylko, że metafizyka jest wszędzie, bo nic nie da się udowodnić, tylko i aż tyle. Zostaw tego Heisenberga bo mu wszystkie kwanty uciekną z oscylatorów w życiu pozagrobowym do twych skojarzeń ;) 

Wybacz do bóstw, które jako kolejne elementy twych uwikłań synaptycznych włączasz do dyskusji odnosić się już nie będę, w bóstwa nie wierzę, wierzę w Boga katolickiego.

To pod moim tekstem o tym? Ja nie jestem twoim biskupem, zgłoś się do kurii albo chociaż parafii, może do papieża napisz? Ja zawodowo z instytucją KK nic wspólnego nie mam, więc nie pomogę. Jestem ochrzczony i po bierzmowaniu, ale to za małe kompetencje ;) LOL;))

Wynika z tego, że dyskutujcie sobie o tym w prywatnych rozmowach na portalu, bo inaczej nie napisałabyś tego tak sobie swobodnie. To już wszystko rozumiem. Ładne rzeczy.

Ale histeria z twojej strony, rozumiem nie masz w domciu lusterka, oooojej ;]

Jak ty się uważasz za artystkę, to ja uprzejmie przepraszam ;) hehs. Ja o swoich utworach nawet boje się napisać, że to wiersz, więc częściej używam słowa "tekst". Przepraszam ;)

Emocje  są w tobie, bo tylko fanatyk przerzuca się z autorem tekstu argumentami w nieskończoność. Nic nie zrozumiałaś z tego wiersza i teraz z kipą z ciebie histerie, ja odpowiadam logicznie skoro jest u mnie kolejny komentarz, nie ja znęcam się pod twoim tekstem nad tobą. Oceń logicznie swoją pozycję. Artystko ;)

@Tomasz Kucina : Dziękuję. :)

Przepraszam Ciebie, że odpowiadam dopiero teraz, po prostu umknął mi twój komentarz, wśród innych.

Utwór opisuje pewne ogólne i subiektywne spostrzeżenia w temacie przywar społecznych. Nie wszyscy są tacy sami, ale pewne standardy są powtarzalne, w tekście używam 1 osoby liczby mnogiej, więc sam nie odżegnuję się od błędów. Nie da napisać się przecież tekstu w którym enumeratywnie wymienimy osoby, zawody, czy postawy moralne do których autor nie ma zastrzeżeń. Spróbujcie to chociaż zrozumieć. Każdy tekst odnosi się do jakiejś przestrzeni, a sam autor nie musi deliberować czego lub kogo nie dotyczy, i kto poczuł się urażony. Inaczej się nie da.

Rozumiem, przyjmuję. Tekst jest jaki jest, i niech już sobie taki pozostanie. 

Napisałem tam wyżej w którymś komentarzu, że na razie nie będę publikował kolejnych utworów tutaj, w zasadzie nie ma to sensu, bo przeważnie muszę w odpowiedziach analizować to czego w moich tekstach nie ma, a niby być powinno. To jest żmudne i lekko absurdalne, bo każdy w treści może zechcieć zobaczyć co chce - to ślepa droga. Nie mam na myśli akurat ciebie, zauważyłem jednak, że gdy autor zaczyna analizować własny tekst a w celu by ów naturalnie przybliżyć czytelnikowi, tym częściej komentarze robią się agresywne i złośliwe wobec samego autora. To nie ma sensu.

Przepraszam, że akurat pod twoim komentarzem o tym piszę, teraz naszła mnie taka myśl i z nią się w tym momencie naturalnie podzielę. Zrobię sobie przerwę w dyskusjach z Państwem i publikacjami, ostatni komentarz przed twoim uświadomił mi, że podobno denerwuje forumowiczów,  a wynika z tego przynajmniej konkretna nauka dla mnie - a mianowicie nie angażuj się autorze w komentarze, bo ciebie ludzie znienawidzą. Najlepiej być głupcem, żyć w nieświadomości i mieć wywalone na to co inni piszą ci pod tekstami. 

Nie bierz tego do siebie, bo ta konkluzja nic z tobą nie ma wspólnego - w ogóle, jest ogólna. 

Również pozdrawiam Aniu.

Nie, nie biorę tego do siebie. :)

Myślę, że podchodzisz do tematu zbyt emocjonalnie, ale wynika to prawdopodobnie z dyskusji, jaka rozgorzała pod Twoim wierszem. Ogólnie rzecz biorąc, większość tekstów wywołuje różne reakcje, czasem takie, których autor nie zdoła przewidzieć. Bywa, że są to zaskoczenia pozytywne, bywa, że negatywne. Autor musi wyrobić w sobie pewną elastyczność - z jednej strony trzeba umieć przeanalizować słowa krytyki i ewentualnie skorygować błędy, z drugiej - pozostać przy swoim zdaniu, jeżeli krytyka jest bezpodstawna albo nieadekwatna - i iść dalej. 

Nie ma powodu, aby się zniechęcać. :)

Pozdrawiam

...i dziękuję za serduszko. :)

ja się obracam wśród ludzi, którzy wychwalają Boga i mówią, że nas Bóg kocha. daje nam sygnały. uwielbiam uwielbienia do Boga. doskonale pamiętam takie ciepło od Boga, strasznie płakałam wtedy i przyszła taka miłość zalała się we mnie, że zawsze już tkwi.

Portalowe serduszko zawsze dla ciebie ;)

Masz chyba rację, ten tekst jest dosyć mocno omówiony przeze mnie w kolejnych komentarzach. Nie wiem jak to wygląda z perspektywy statystycznego forumowicza i czy widać  emocje w moich odpowiedziach - skoro tak,  pewnie masz racje, ale ja na serio nie odpisuje emocjami?, raczej bardzo taktycznie i drobiazgowo rozkładam każdy komentarz na części pierwsze, analizuję i jak najlepiej potrafię odnoszę się do jego treści, naprawdę działam bez emocji i notabene często z poczuciem humoru (rozluźniając komentującego jakimś zdaniem z pograniczna kumoterskiego spontanu) , lecz to nie działa, nie skutkuje, wręcz przeciwnie chyba raczej ta moja szczegółowość i taktyczność odpowiedzi zaczyna denerwować konkretnego komentatora, a ten zaczyna wręcz pastwić się nad treścią publikacji. Ja osobiście nie wyobrażam sobie, aby na siłę perswadować autorowi jakieś subiektywne rozwiązania lub upierać się przy swoim zdaniu,  takich metod nigdy nie stosuję wobec innych forumowiczów, komentarz okraszony odpowiedzią i jasnym punktem widzenia autora powinien przechodzić w stan stagnacji, a jeżeli molestuje się autora permanentnie przepychając kolanem własny punkt widzenia to wygląda już wtedy bardzo źle. Jeżeli sam komentuję dłużej czyiś tekst na forum to zawsze staram się prowadzić dyskusję do koncyliacji i jakiegoś wspólnego punktu widzenia, nie szukam w tekstach innych forumowiczów spornych zagadnień, bo takie postępowanie prowadzi tylko do jatki w analizach, a te stają się zazwyczaj personalne, albo wykraczają poza treść w inne absurdalne perspektywy. Nie rozumiem tego, że merytoryka odpowiedzi zamiast jednoczyć dzieli ludzi. Paskudny to świat.

Bardzo, bardzo, bardzo dziękuję za ten komentarz. Buduje mimo wszystko moją wiarę w ludzi. Każdy ma własny światopogląd, nie rozumiem, że światopogląd może stanowić punkt sporny dla ludzi. Cudownie wymienić się komentarzem z kimś kto został obdarowany Łaską Boską, bo taka perspektywa o której tu piszesz wyraźnie na to wskazuje. Dawno doszedłem do wniosku, że Wiara zależy właśnie od tej Łaski a nie od nas samych. Więc i ocenianie ludzi bez wiary może nie być do końca sprawiedliwe. Dlatego ja od dawna odżegnałem się od takich metod, wszystkie relacje staram budować się w tolerancji, natomiast jeżeli ktoś próbuje korygować moje potrzeby duchowe, albo krytykować i negować mnie tylko dlatego bo jestem katolikiem, to zaczynam reagować, może niepotrzebnie. To takie podstępne - można skwitować - Barabaszowe. Pozdrawiam Ciebie szczególnie ;) 

Dziękuję. :)

Nie mam na myśli emocji w Twoich komentarzach, ale w reakcji na całokształt.

To, że starasz się podchodzić merytorycznie nie oznacza, że każdy, kto z Tobą dyskutuje będzie miał też takie nastawienie.

Na to naprawdę nie ma co liczyć. Niektórym chodzi o rzeczowe wyjaśnienie, a niektórym jedynie o zamanifestowanie bądź przeforsowanie swojego zdania. W tym drugim przypadku dyskusja mija się z celem.

Po prostu przygotuj się na to, że reakcje mogą być bardzo, ale to bardzo różne. I nie z każdym, kto ma odmienne zdanie musisz się spierać i ścierać. :)

Pozdrawiam

Dziękuję i pozdrawiam. :)

Tak. To ma sens i tak wygląda. To chyba chodzi o przeforsowanie własnego punktu widzenia i zyskania przewagi. Jeżeli ludzie tu myślą sobie, że ja szczegółowo odpowiadając na drążące komentarze też zmierzam do uzyskania handicapu nad komentującymi to najlepiej i najwłaściwiej niech spojrzą w moje komentarze pod tekstami innych autorów. Nigdy nie stawiam się w opozycji do obcych tekstów, raczej uzbrajam teksty innych autorów w szersze obszary ich odziaływania na publikę, i doceniam te obszary tekstu, które zasługują na to , wtedy nie ma zazwyczaj problemu, autorzy są zadowoleni i zgadzają się z moimi punktami rozumienia ich własnych tekstów. Problem pojawia się, wówczas, kiedy odpowiadam na komentarze pod własnymi utworami i zwyczajnie merytorycznie i porozumiewawczo staram się po prostu odkryć perspektywę i znaczenie oddziaływania zastosowanych metafor, albo odnoszę się do samej  treści, a najbardziej, problem nasila się gdy utwór prezentuje jakieś poglądy okołokonserwatywne albo dotyczy tematów Wiary czy bliskości z Bogiem, przecież bardzo subiektywnych, w całkiem laickim i naturalnym opisie. 

Najlepiej odkryć to kto kim jest i czy zaliczyć go można w poczet hejtera, kierując się do jego komentarzy pod tekstami innych forumowiczów, a nie pod swoimi. Wtedy widać jak na dłoni kto reprezentuje jaki poziom kultury agresji czy wspomnianych przez Ciebie emocji. Bo emocjonalność nie działa w kimś tylko pod jego własnym tekstem (tegoż autor naturalnie broni - to jakby jego dziecko, coś z jego krwi, gen), ale ta emocjonalność działa w nim zawsze, a zwłaszcza wygraża innym pod ich autorskimi pracami. Autora najlepiej zaś ocenić po tym, czy nie prowadzi rekontr krytycznych pod tekstami krytykujących go komentatorów, u mnie tego nie znajdziesz. Nigdzie. Nie organizuję baraży i vendett. 

Mądrą i logiczną jesteś Osobą Aniu, bo dobrze mi radzisz. Twoje sugestie są szczere. Pozdrawiam również.

Będę zawsze zaglądał z przyjemnością do twoich wierszy, bo teraz wiem, że przemawia przez Ciebie racjonalizm,  i na krytykę nie licz ;))

Widzę, że emocje opadły. :)

Pozwól, że jeszcze coś Ci zasugeruję: myślę, że nie warto zbyt szczegółowo "opowiadać" swoich wierszy - pewne wyjaśnienia są potrzebne, ale niech czytelnik sam się wysili...

Dziękuję serdecznie za jakże miłe komplementy i za deszcz serduszek, którymi mnie obsypałeś. Znowu się zarumieniłam...:)))

Co do racjonalizmu - mówię z doświadczenia: sama te problemy przepracowałam.

A odnośnie moich wierszy, cieszy mnie bardzo, że podobają Ci się moje miniaturki, ale chciałam Cie zaprosić do przeczytania wiersza SZTURM. Ciekawa jestem, jak go odbierzesz.

Teraz muszę się pożegnać, wrócę wieczorem. :)

@Tomasz Kucina @Sekret @Natuskaa Panie Tomaszu naprawdę?! Aż do takich wniosków Pan doszedł. Jest mi zwyczajnie po ludzku - przykro w ogóle do tego się odnosić. Swoją drogą dzięki tej dyskusji w końcu wiem, że to Pani Sekret, a nie Pan Sekret :) Żałuję i myślę sobie, że nie tylko ja, że zostawiłem jakikolwiek komentarz pod Pana wierszem, a może po prostu - o tej jeden za dużo. Zdrowia życzę!

Pozdrawiam

Pan Ropuch    

Ja nie zamierzam więcej uczestniczyć pod wierszami imć pana Tomasza Kuciny, niech sobie żyje w swojej bańce. Pani czy też Pan Sekret wstawił/a się za mną bez żadnej mojej prośby o to, ale dziękuję jej/mu za to.

Pozdrawiam.

Tak, opadły, tam pod wierszykiem "Szturm" dokonałem subiektywnej nieuprawomocnionej analizy. Bardzo przyjemny wierszyk. Pozdrawiam ;)

Pozdrawiam, plotkujcie dalej na privach. Przekaz pani Sekret był chyba jasny. Jako logiczny facet powinieneś raczej ten komentarz skierować do niej. Bo ja mam prawo wyciągać wnioski po czyichś sugestiach - mnie się nie dziw, a pani Sekret wyraźnie zasugerowała mi coś co przynajmniej w twoim umyśle powinno dać ci impuls do wyrażenia również krytyki wobec jej zachowania, bo postawiła między innymi ciebie w dwuznacznej sytuacji?, skoro w sposób nieuprawniony i nie było między wami dyskusji na prywacie -  to powinieneś do niej podobnie jak do mnie użyć swej krytyki. Ja widzę w tym komentarzu tylko krytykę skierowaną do mnie (chociaż używasz aż trzech nicków), do pani nie ma ani jednego słowa krytycznego, choć wie i sugeruje co czujesz jakby była tobą, albo jakby rzeczywiście była po jakimś słowie z tobą, z wami. Ta nierównomierność - zadziwiająca wręcz - w niesymetryczności twojego komentarza dużo daje do myślenia. Szkoda. Cze.

Odpowiedziałam pod wierszem.

Dziękuję i pozdrawiam

O to najlepsza decyzja w twoim portalowym życiorysie. Dzięks ;)

miłość do Boga jest tak istotna, że przyćmiewa wszystkie przykazania. Bóg ich nie potrzebuje, tylko naszej miłości. dlatego kocham.

@Tomasz Kucina 
Jak sam zauważyłeś wcześniej, każdy ma prawo do swojego własnego odbioru utworu i skojarzeń, które mu przyjdą do głowy. Dlatego napisałam o skojarzeniach, nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Zaś warto zwrócić uwagę, że do solipsyzmu czy fizyki odniosłam się w kontekście twoich dalszych wypowiedzi (nie pisałam o nich od czapy, mój pierwszy komentarz tyczył się stricte wiersza, ale dalej to już ty popłynąłeś w rozmowę o tym, że nic nie jest w życiu pewne i tak dalej, i tak dalej...). Nie potrzebuję ochłonąć, bo wszystko co piszę jest pisane tonem spokojnym, w przeciwieństwie do Ciebie - osoby, która proponuje mi psychoanalityka. A umówmy się, nikt tego w Internecie nie robi z "czułości", tylko po to, by w pewnym sensie obrazić drugą osobę. 

"Napisałem tylko, że metafizyka jest wszędzie, bo nic nie da się udowodnić, tylko i aż tyle." - no i tu postawiłeś tezę, na którą odpisałam. Tak jak ty dałeś tezę i zacząłeś wybiegać poza sens swojego tekstu udowadniając coś z grubsza innego, to nie dziw się, że podjęłam ten temat. Ta dyskusja nie narodziła się z niczego. 

Musisz spojrzeć na świat nieco bardziej z dystansem. Dla osoby nie będącej katolikiem, Bóg katolicki jest tym samym, czym są inne bóstwa - stworzyciele. W zasadzie zarówno bóstwo A, jak i Bóg katolicki stworzyli (w różnych wierzeniach) świat i nadali mu taką, a nie inną moralność, więc odwołanie się do nich jako do tego samego - dla potrzeb uogólnienia - jest poprawne. To tak jakbym ja wierzyła w to, że Ayahuasca jest napojem od Bogów - i mam prawo w to wierzyć, wielu nawet ludzi wierzy, dla mnie to kwestia otwarta - ale negowała, że jak ktoś mówi ogólnie o napojach (że się je - np. połyka), to na pewno nie mówi o moim napoju Ayahuasce, bo to inna sprawa. Kiedy rozmawiasz z innymi, lepiej zachować dystans do swojej wiary katolickiej. Inaczej z nikim, oprócz  zagorzałego katolika, nie dogadasz się. Tak mi się wydaje.

"Wynika z tego, że dyskutujcie sobie o tym w prywatnych rozmowach na portalu, "
Nie, nie dyskutujemy. Dziwny pomysł, a wręcz teoria spiskowa. Fakt, że byłam w stanie napisać o tym swobodnie, wynika z zupełnie innej rzeczy: jestem empatyczna, wyłapuję szczegóły/detale oraz umiem czytać ze zrozumieniem. Jeżeli Pan Ropuch pisze, że mu przykro, że tak zinterpretowałeś jego filmik (a film wcale nie był - w porównaniu do wielu filmów nawiązujących do religii - "ostry") - to znaczy, że mu przykro i zdziwił się Twoją nadmierną reakcją. Podobnie  Natuskaa napisała, że przez chwilę czułaby się, jakbyś ją nawracał - to oznacza, że poczuła się osaczona (i jak widzę po najnowszym komentarzu - miałam rację, a nawet dostałam podziękowania, za które mi miło). Na tym polega empatia, dystans do ludzi i ich wypowiedzi, czytanie ze zrozumieniem. 
 
To nie ze mnie emocje buchają. Naprawdę mam przytoczyć fragmenty? Średnio mi się chce cytować teraz twoje wypowiedzi, ale no chociażby twoja reakcja na filmik z Jim Carrey pisana (o ile dobrze pamiętam) capslockiem, twoje nagminne poczucie bycia urażonym, a nawet brak jakiekolwiek grzeczności w stosunku co do rozmówcy w Twojej poprzedniej wypowiedzi - to właśnie sygnał tracenia kontroli nad swoimi nerwami. Why so serious? 

W zasadzie, to nic tu po mnie, ja zmykam - ku jakże mojemu niezdziwieniu - tak jak inni. 

@Sekret  Już? Nawet nie przeczytałem. Ciao.

Również pozdrawiam Aniu.