Kultowy okręt "czterdziestka" w planetarium Ptolemeusza

   graphics CC0

„polyera z perseidów!...

[krzyczy „czterdziestka”] ...zobacz, Ptolemeusz!”

cztery tysiące ton utrapień

na jego katamaran tej nocy

w otchłani blasków usta zżerają im zielone algi

okręt ćmi a morze szumi z drewnianych pali falochronu

wygrażając z przegród ażurowych nieba

prycha pianą o tamte planetarium

życie jej hytrodynamiczne

zza promenady skrzeczy z mewą aranżu

napędza wiatr włosem Meduzy

jad pali i zwisa z wężem akomodacji

pod czaszą ich makrokosmosu

oblicza iks z równań i gasi te rojowiska

kotwy z brązu na dziobie słonej galaktyki

z miednicy dwudziestometrowe wiosła

wkopane w zenit zwieńczone brokatowym tipsem

to na jej widok z morza gwiazd

opaleni wioślarze prężą mięśnie

z galery w okrzyku: hajda! na włoską „syrakuzję”!

okrętowa technologia od Archimedesa

przybywa prosto z pasa Kuipera

a pompy śrubowe spijają akwen z tej polyery

drży Gaius Kaligula buzują wraki jeziora Nemi

łożyska kulkowe obracają posąg Diany ku licu Ptolemeusza

wtedy. w noc spadających gwiazd

on zrzuca żelazną kotwice

w spód jej wyuzdania

–

„czterdziestka” - starożytny kultowy okręt wojenny

* utwór w próbie autora jest fantazyjną metaforą "inkarnacyjną", w której wzajemnie przenikają się liczne perspektywy - głównie w opisie heteronormatywnego związku, morza-akwenu, włoskiej mitologii-bóstw astronomii, kultowych okrętów floty starożytnej a wszystko zainstalowane jest w teksturze sierpniowej nocy perseidów.

@Tomasz Kucina Magia. Wychodzę stąd w orbicie fluorescencyjnych wodorostów. Bardzo rzadki ''okaz'' poezji nautycznej. Szacun. Pozdrawiam! :)

@Lidia Maria Concertina Całkiem trafna kwalifikacja. Tak. Jest to tekst o charakterystyce żeglarskiej, więc nautyka ma uzasadnienie. Dziękuję Lidio, za moc otuchy. Pozdrawiam szczególnie, fajnie piszesz

@Tomasz Kucina Ciekawe co na to Kapitan Nemo i jego Lorelei? ;) 20 tysięcy mil podmorskiej żeglugi, a takich dziwów pewnie nie uraczył jak u Ciebie w wierszu... :D

Pozdrawiam

TuTam Ropuch

Dokładnie. Rzeczywiście jest to tekst świadomie polaryzujący w różnych perspektywach miejsca, czasu  i akcji, więc mocno fantastyczny, ten model tekstu miał - ma na celu zbudowanie bardziej subiektywnej relacji z czytelnikiem w której to odbiorca bierze na siebie cały obszar fantazji w swój zasięg metafizyczny, by stanąć na chwilkę poza tym powszechnym systemem poezji realistycznej, której jest w bród, a odnosi się ona do opisów li tylko biologicznych funkcji, suchych faktów, i całego tego zgiełku reporterskiego we współczesnej liryce. Do jednych tekst dotrze inni pewnie mogą uznać go na przeelektryzowany i naburmuszony surrealnie, to zależy od upodobań własnych czytelnika. Zdaję sobie sprawę z "zaciężności" tego tekstu. W zasadzie każda osobista interpretacja tego wiersza będzie mieć uzasadnienie, bo i percepcje czytelnika są tylko w jego zasięgu.

Dzięki wielkie za komentarz uroczo nautyczny, kolego - Sz.P. Panie Ropuchu. Jestem pewien, że akurat dla ciebie tekst nie stanowi żadnego problemu. 

@Tomasz Kucina Z głębokości utrapień wyraźnie dużo więcej widać. Bezkresne morze gwiazd zaprasza, by się z nim połączyć. Ci co płynęli swego czasu po wodzie, teraz żeglują po nieboskłonie. Tak to sobie pojęłam :) Pozdrawiam :)

Oczywiście subiektywne odczuwanie tekstu zawsze jest upoważnione. Czytelnik wdraża własny system rozumienia tekstu i zawsze trzeba to uznać. Ciekawy twój punkt odczytu wiersza...

Może doprecyzuj, kogo masz na myśli, kto płynął, jacy "ci" i gdzie? Wtedy, będę mógł dokonać merytorycznej weryfikacji twojego komentarza. 

@Tomasz Kucina To dopiero jutro. Dziś znikam, a wieczorem tylko z telefonu zerkam :)

Trudno mi precyzyjnie odnosić się do tekstów napisanych przed rokiem. Wiersz z połowy 2020 roku.

Ten tekst raczej kierować się miał ku obszarom metafizycznym. I zwrócić uwagę potencjalnego odbiorcy na model pozarealistyczny oddziaływań w liryce, więc tekst dotyczy obszarów fantazji, uduchowienia, polotu, zmysłowości, stanów transcendentnych w samym dziele przykładowego dowolnego autora, doszukania się tej warstwy relatywnej,

... ale w głównym oddziaływaniu to jest --> wiersz osobisty.

Tutaj nie ma podmiotów zbiorowych, jest peel i "kultowa czterdziestka" i świadomie zawoalowany opis tej relacji, --> bardzo surrealistyczny.

Jeżeli zauważyłaś w tekście zbiorowość podmiotów to musisz doprecyzować --> bym mógł to przetrawić w świadomości i dopiero rzeczowo się odnieść.

Dobrze odpiszesz kiedy zechcesz i oczywiśście - jeśli będziesz miała życzenie --> wtedy doprecyzujesz. Bo inaczej jesteśmy w przysłowiowym pacie interpretacyjnym.

Nie widzę problemu wysłania komentarza z telefonu. Skoro czytasz sobie na telefonie, możesz także wysyłać komentarze, ba jest jeszcze wygodniej.

Pozdrawiam

@Tomasz Kucina Jak widzisz wysyłam z telefonu komentarze, ale raczej mało skomplikowane. Nie znoszę pisać z telefonu tak ogólnie, a już z pewnością nie uważam, że jest to wygodniejsze... :)

Do @corival: 

Rozumiem. Dobrze, nie ma problemu. Skoro nie jest wygodne dla ciebie pisanie z tel., to nie odpisuj... tego nie przeskoczymy...

Wyżej, tylko skonkludowałem, że dokonałaś ciekawego punktu odczytu tego wiersza. I stąd to moje zainteresowanie powstało.

Chodziło mi głównie o tę część twojego komentarza:

Wciągająca interpretacja dla mnie. Zastanawiałem się dłużej... i doszedłem do wniosku, że chyba dostrzegłaś w utworze --> zbiorowość podmiotów lirycznych.

A tekst dotyczy tylko "jej" i "jego" (2 osób), ciekawy byłem (i jestem)...jak sobie wyklarowałaś tę zbiorowość peeli? Z czego to wynikało?

Nie mogę odpowiedzieć - bo nie znam twojego precyzyjnego punktu analizy mojego wiersza.

Nie chciałem po prostu pominąć twojego komentarza ze względu na te niejasności - byś nie uznała - że twój post zignorowałem albo nie raczę udzielić ci odpowiedzi.

To tyle z mojej strony.

Doprecyzowania absolutnie nie wymuszam. Tym bardziej, skoro piszesz na telefonie. Ok.

Pozdrawiam

@Tomasz Kucina No dobrze, to wobec tego obiecany komentarz :)

Pierwsze jej połączyłam z jednostką, która przecież przynajmniej raz płynęła morzem, a późniejsze ich potraktowałam jako, powiedzmy "duchy", "wspomnienia" obecnych na pokładzie.

Jednostka była olbrzymia jak na warunki starożytne, więc ilość utrapień powiązałam z jej no nie wiem, ciężarem? Wypornością? pojemnością? nie pamiętam dokładnych danych ;)

Ogólnie potraktowałam to jako pojemność ładowni, stąd głębokość.

Bezkresne morze gwiazd i tych na nieboskłonie i na wodzie... płynący, zgodnie z własną wiedzą, mogli obserwować i zapewne to robili... wydarzenia na niebie.

Ci co płynęli, po śmierci, zgodnie z zapatrywaniami różnych kultur, w tym Egipcjan i Greków, po śmierci, czyli jako wspomnienie, egzystują gdzieś tam na nieboskłonie jako składowa bogów, czy jak to tam nazwać.

W ten sposób rozumowałam w moim komentarzu.

Zdaje się, że chybiłam jeśli chodzi o interpretację ;) Pozdrawiam :)

Do @corival:

WSPANIAŁA ANALIZA!

To znaczy - przyznaję szczerze -zależało mi na dokładniejszym opisie tego wiersza kogoś kompetentnego.

Zauważyłem wcześniej, że twoje komentarze merytorycznie odnosiły się do moich tekstów, i mam nadzieję moje do twoich.

Dlatego tak trochę ciągnę za język.

Po prostu jestem ciekaw jak osoby analityczne i myślące w szerokich perspektywach ROZUMIEJĄ MOJE TEKSTY?, są bowiem dość skomplikowane.

Moje treści można interpretować w różnych dowolnych perspektywach.

a każda będzie uprawniona - bo to często teksty fantastyczne.

Tutaj dodałem przypis pod tekstem i w komentarzach dopowiadam o przesłaniu nieco zawoalowanym - subiektywnym.

NATOMIAST: twoja interpretacja, której teraz dokonałaś jest NAJBARDZIEJ UPRAWNIONA JAKO OSOBY-CZYTELNIKA-INTERPRETATORA --> SPOZA MOJEJ NIEOFICJALNEJ ŚWIADOMOŚCI AUTORSKIEJ, innym słowem, chodzi o to, że zanalizowałaś tekst najbardziej rzeczowo- i realistycznie --> czyli obiektywnie. I brawo!

Ja natomiast zaproponowałem (alternatywnie) trochę inną przewrotną i subiektywną wykładnię tego tekstu.

Ale w czym clou? 

... ano w tym, że: bardzo trafnie odkryłaś rzeczowy mitologiczny klimat tekstu.

Tutaj zastosowałem liczne porównania i metafory do starożytnych jednostek pływających - REALNYCH. Było kilka takich znanych okrętów.

To były galery, a zwłaszcza triery,i inne "wymysły"--> czyli statki kilkujrzędowe osiągające bardzo duże prędkości.

np. załoga triery liczyła czasem i ponad 200 wioślarzy zlokalizowanych po obu stronach,w trzech rzędach.

Tytułowa: „Czterdziestka” była jednym z najbardziej genialnych okrętów. 
Ta tessarakontera Ptolomeusza IV Filo-patora, była prawdopodobnie największym ze zbudowanych w czasach antycznych okrętów.

A jej nazwa „czterdziestka” doskonale dopasowała się do tej wymowy mojej bardziej subiektywnej osobistej wiersza. O której wyżej nieśmiało dowodziłem. 

Dziękuję za zaawansowaną merytoryczną analizę utworu.

Wielki szacun!

@Tomasz Kucina Cóż, po prostu pojęłam ten wiersz w kategoriach, które znam, czyli realiach starożytnych ;)

Niestety, kompletnie umknęły mi jakieś osobiste, subiektywne wątki. Tak to ze mną czasem bywa.

Swoją drogą dodam, że jak na starożytność "czterdziestka" była najpotężniejsza, a zarazem najbardziej nowoczesna. Była też największa i to ją w zasadzie zgubiło. Od początku wiadomo było, że nie wszędzie, a wręcz do większości ówczesnych portów nie będzie w stanie wpłynąć, włącznie z macierzystymi Syrakuzami. To znacznie utrudniało jej eksploatację i w rezultacie błyskawicznie wyłączyło z użytku.

Podziwiam sposób w jaki łączysz fakty starożytne z treściami, które chcesz przekazać. To naprawdę niesamowite :) Wiersze nie są z pewnością łatwe, ale jak dla mnie są niezłą gimnastyką dla umysłu. Jak widać, niestety mój łeb wyłapuje i rozpoznaje to, co ma już posegregowane w "szufladkach" ;)

Pozdrawiam :)

Do @corival:

Oczywiście w realiach starożytnych, jak najbardziej prawidłowa i logiczna orientacja. Na to liczyłem, dzięki dyskusji poszerzyliśmy szeroką historyczną warstwę tekstu. 

... a ja przy okazji dookreśliłem ten subiektywny aspekt wiersza.

Czasem tekst jest ciekawy- ale przez szerokie gremia czytelników niedoceniony. Samo życie! Każdy czyta na szybko, ludzi logicznych tu pełno, jednak czas nas ogranicza.  

Co do posegregowanych "szufladek" (o których napisałaś- teraz)... to nie przejmuj się, a raczej ciesz!, bo najpierw musimy nauczyć się bardzo uporządkowanych - rzeczowych analiz, by potem móc- umieć uaktywnić te zaawansowane osobliwe wymiary  oddziaływania naszych tekstów. 

Ja nie różnię się pod tym względem od ciebie czy innych komentujących.

To znaczy --> nie mam metody na idealne wpasowanie się w świadomość innego autora, czy jego tekstu --> bo nikt nie ma.

Nikt nie siedzi w umyśle autora i nie zna obiektywnych tym bardziej subiektywnych jego reakcji.

Dlatego często tutaj opowiadamy sobie o tych wrażliwościach i warsztatowych kwestiach.

Jeszcze raz dziękuję, za niezwykle utylitarną i mądrą dyskusję.

Obecnie robię sobie przerwę (krótką), z publikacjami na portalu, ale jak się pojawię, będzie z kim sobie podyskutować  o wierszach i poezji.  Myślę oczywiście tu o tobie, ale i wielu,wielu innych cennych autorach i forumowiczach.

To Cze! Pozdrol! 

@Tomasz Kucina Przyjemnego oddechu :) Do poczytania i podyskutowania. Pozdrawiam :)

Wzajemnie. Na koniec skoro preferujesz poetykę nautyczną, jeszcze inny mój tekst w tej kategorii, do poczytania kiedyś tam w wolnym czasie, albo w perspektywie wykorzystanie wolnej chwili --> skoro lubisz wiersze ligwistyczne. Wyżej @Pan Ropuch wspominał o kapitanie Nemo. Tekst też z poprzedniego roku. Subiektywnych wrażeń życzę