Nieważkość

Oddaję na wyporność wszystkie sprawy ważkie

i ważki lekce ważę, nartniki na płachcie

rozpiętej powierzchniowo a płynnie nad mułem,

pod cienistym opadem wypornie się czuję.

Jak w banku ochłoda i dno bliskie pode mną,

stały dopływ fotonów przez sita szum w srebrno

na wodę się rzuca i opal skrzy na liściach,

nieważki w tej niedzieli wciąż zdatnej do życia.

Skąd wiersz na ważki temat mi chrzęści jak suchar,

wonią rzeki nasiąka leniwie gdy ucho

by można przyłożyć aż do ziemi po tętno

mamuciej legendy - hen dawno, daleko -

@Jan Paweł D. (Krakelura) Dobry tekst, rzuca światło na tematy ważkie . Pierwsze skojarzenie: zmagania ważkie z nieważkością . 

@Gerber Dzięki :)

@Gerber naprawdę  ,,z niewarzkością" ?

@ponick kolny A sorry, w pierwszej chwili pomyślałem, że to do mnie. Kajam się. Nie zauważyłem, że to nie do mnie.

@Jan Paweł D. (Krakelura) no to sobie odpowiedziałeś

@ponick kolny Pomyłka, Bracie, wybacz, nie przeczytałem do kogo. Peace.

@ponick kolny Ach te telefony...  szybkie klikanie i ważkie błędy ulatują niezauważone.

@Jan Paweł D. (Krakelura) Super Ci wyszło! wygląda jak jeden z tych wierszy co wszedł na miękko za jednym dotknięciem pióra. Takie przynajmniej odniosłem osobiste wrażenie. Dobre to było pióro i dobre to było czytanie!

Pozdrawiam

Pan Ropuch

@Pan Ropuch Dzięki, pozdrawiam:)