Dziecko, spleciona taśma i instrument

Pąk piwonii rozwarł płaty, 

W dniu imienin małolaty, 

Która w swym młodzieńczym pędzie, 

Sukno życia igłą przędzie,

Nie wiadomo czy się ziści, 

Jej marzenie o kokardzie,

Którą igłą namiętności, 

Z przędzy prządź poczęła hardzie, 

A gdy z oka nić się zgubi, 

A i igła w trawie zniknie, 

O kokardzie ogród życia, 

Wnet pamiętać będzie nikle, 

I by z lekka zaoszczędzić, 

Na straconym życia czasie, 

Wtem kokardę pozostawi, 

na spękanym kontrabasie, 

Owy, swym basowym głosem, 

(lecz nad wyraz poszarpanym), 

Uświadomi jej - kokardzie, 

Swoj charakter zapomniany, 

A nim mrok i świt nadejdą,

W rytm historii instrumentu, 

Już kokarda zdąży pojąć,

Swoją przyszłość nieugiętą, 

I zostanie z kontrabasem, 

W parze tej - dobranej zmyślnie, 

Przy piwonii gęstym krzewie,

Wieść się będzie im pomyślnie. 

-----

Jestem tu nowy, chętnie nauczę się więcej. Proszę o wskazówki dot. wiersza