„Nie nazywaj”

Różnie mi mówią, rzadko w tajemnicy

Słowa brzmiące jak krzywda

Trudno mi będzie zakrzyczeć

Leżąc wśród zniczy

Słowa brzmiące jak prawda

I martwe w swej ciszy

Że znów rano wstałem, by Cię ratować

I mimo, że lewa, to szczęśliwa mi noga

Strach spełzł miesiące temu

W bankomatach w trwodze

Brakowało PLN-u

I jakby konkretnie narodzie przemiły

I Ty każdy z rzędu, teraz

Przypomnij sobie kto i dlaczego się bał

A ja oklęty jak bajzel własnego życia

Uciekłem z domu bo bardzo się bałem

O życie rodziny i o ich dni wspaniałe.

Za trzy miesiące rozłąki nie wróci mi nikt grosza

Ani Warszawiak ani Pisownik ani inne dziwne rzeczy

Może gaz LPG – trochę inaczej się to pisze, wiem

Moja smutna martwa cisza

Bez rodziny.

Bo chciałem Was chronić, tak mocno jak umiem

Was wszystkich.

A teraz? Mimo trudu i wysiłku, bo prawie się udało.

Na mieście słyszę „Ten idzie w kagańcu”

„Zrobię mu wlepkę na szybie, może tu nie wróci”

Ale ja tu wrócę.

Nikt mnie nie zastraszy, nie zastraszył mnie COVID

Więc będę tu dla Was, bo gdyby ktoś nie wierzył.

Widziałem jak „łyka zdrowych ludzi”

I przez beztroskę, zaryzykowaliśmy.

Jestem tylko ratownikiem medycznym.

Obserwuje to codziennie.

I robi się coraz mniej wesoło.

A chciałbym się pośmiać wielokroć

Jeszcze z tymi których kocham.

Wybaczcie mi, musze złamać ten beznadziejny trend

Bo wszyscy ludzie tutaj są inteligentni i wrażliwi.

To nie jest apokaliptyczna wizja

To wizja, którą musimy żyć

By żyć.

Trochę mi się tu rapuje 

Pozdrawiam autora ☺

@Gosława nawet tego nie zauważyłem a nie lubię tego stylu ;)

@Nelson bardzo Ci dziękuję za to wyznanie. Wszystkim dookoła powtarzam, to nie chodzi o mnie i Ciebie, tylko o służby medyczne, oni to muszą wytrzymać. 

@Somalija Dziękuję, ja wiem, że nie wszędzie jest idealnie. Ale razem musimy dać radę

@Nelson z przyjemnością przeczytałam☺