Ramy

wciśnięci w barwy zbyt mocno

popiołem zasypani, zastygnięci w chwili

co oczekiwaniem maluje bramę

zupełnie jakby było wyjście

nie z tymi kajdanami

tatuażem przekupić strażnika

i stanąć na grani świtu

bo tylko on jest przed nami

odległy jak księżyc

gdy nocą wpatruje się w oczy

nocą planuje starania

a rozpacz milczy

pozostaje tylko skoczyć

eksplozją rozsadzić ramy

to słuszne, jedyne

rozsądek klaszcze zapłakany

@fregamo niby chwytam twoje teksty, gdzieś podskórnie, ale... zastanawiałam się już nad tym trochę wcześniej...chodzi o język. Tworzysz obrazy, które są bardzo nieoczywiste, mnie brakuje konkretu. "wciśnięci w barwy zbyt mocno popiołem zasypani(...)" i to jest bardzo poetyckie, tylko, jak dla mnie, za bardzo...poetyckie, ale każdy pisze, tak jak chce, tak jak potrafi, albo nie potrafi..... Himalaje.... pozdrawiam, nieustająco ciekawa Twoich kolejnych odsłon.

@w kropki bordo dziękuję za wyczerpujący komentarz

doceniam... na prawdę...

ale masz rację że nazbyt często tworzę teksty mało czytelne

Pozdrawiam

@fregamo Spodobał mi się ten nomen omen "obraz" :). Bo wydaje mi się, że właśnie o obraz chodzi. Mamy do czynienia z ramami dzieła namalowanego na płótnie. PL jest postacią namalowaną na owym obrazie i chce stamtąd uciec. Widzimy całą historię aż do wielkiego skoku z obrazu w rzeczywistość.

Dla mnie to metafora ucieczki od konwenansów, narzuconych ról społecznych, wbudowanych nawyków. Ucieczka ku wolności by w końcu przestać być tylko płaskim namalowanym przez kogoś innego obrazem a zostać trójwymiarową prawdziwą osobą. Jeszcze się nie spotkałem z takim ujęciem, dlatego generalnie wiersz na plus.

@fregamo SUPER.

@Johny celnie trafiłeś.

Wciśnięci w ramy zbyt mocno.

Tak brzmiał pierwszy wers.

Dziękuję za słowa

@Lidia Maria Concertina dziękuję

Pozdrawiam Was

Każdy wres jest tutaj kapitalny. Każdy na miejscu, nie przegadany. Rzujesz słowa, czuć to. 

Świetnie o wyzwoleniu, wyzwoleniu ostatecznym i nieodwracalnym. Ilu z nas pogrążonych w rozpaczy milczy nosząc kajdany, tatuaże (odczytuję je jako przenośnię stygmatów jakimi piętnuje nas życie) nie dałoby rady prześlizgnąć się obok strażnika i by móc się wyzwolić może jedynie w pelnym biegu runąć głową w przepaść.

To jest wiersz. 

Przyjemność czytać.

Pozdrawiam

@Czarek Płatak dziękuję Czarku za słowa.

Przyjemność czytać...

Pozdrawiam

@fregamo wspominasz o mało czytelnych tekstach, nie wiem, czy ten taki jest, ale takie bywają bardziej "odczuwalne"... a ten taki jest. Podskórnie;) Za @Czarek Płatak "każdy wers jest tutaj kapitalny"... a "rozsądek klaszcze zapłakany" przyjmuję za puentę, dla mnie - najlepszą :)

pozdrawiam:)

@Ilona Rutkowska dziękuję Ilona

Pozdrawiam również

Przychylam się do słów Johny'ego. Dwa przecinki tylko, wywal je.. ;)