dawno temu w złotoryi

poproszę pół pączka

ale żeby było z nadzieniem

zawsze dawał mi całego

obwiązywał wstążką

jakby to miało jakieś znaczenie pocił się

był wielki i się pocił

ale robił najlepsze połowy pączków

raz zobaczyłam moją młodszą siostrę

z twarzą wysmarowaną lukrem 

z chłopakami zabiliśmy świnię

do wieczora

kopaliśmy piłkę

280720

@w kropki bordo nooooo.... fajne spojrzenie, zupełnie jak mały książę

Pozdrawiam

@fregamo dziękuję..... chociaż chyba nie łapię tego małego księcia?

@w kropki bordo Brzmi jak wiersz dla wiersza. Nie wiem kto Ci doradza tak a nie inaczej je kroić i zdobić, ale albo coraz bardziej popadasz przez to w pretensjonalizm albo w manieryzm, jest jeszcze ostatnia opcja najzgorsza - popadłaś w manieryzm pretensjonalizmu. 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

@Pan Ropuch nie wiem kim jesteś, ale trochę śledzę ten portal i wiem co ci się podoba, albo tylko piszesz, że ci się podoba....tandeta! 

@w kropki bordo Hahaha dobrze, że ktoś śledzi moje wybory i komentarze. To miłe. Zabawne, że tutaj jesteś taka zawadiacka, niepokorna i tupiesz raz po raz nogą, a na poemaxie jesteś zupełnie tego zaprzeczeniem. Kiedyś mi pomogłaś z tekstem Nanga Parbat Pani Umbro Palona, dałbym Tobie snickersa ale obecnie nie posiadam ;) Zresztą...... swoje zdanie napisałem i tyle.

Pan Ropuch

@Pan Ropuch Radzę sobię tak jak potrafię, nie pamiętam Nanga Parbat, albo mgliście, jakiś amator napisał amatorski tekst.....w którym coś podpowiedziałam. ..a potem stał się poetą..... kłania się przed słabymi, albo bardzo słabymi tekstami,  bo ma kompleks poemaxu, na którym pewnie go hejtowali...zdradza moje nazwisko, bo nie ma na tyle odwagi, żeby ujawnić własne, bo jest słabym leszczem .. coś jeszcze?

@w kropki bordo Coraz lepiej naprawdę w tym momencie bawię się przednio. Nie, nie byłem nigdy na poemaxie tak jak i nigdy nie zamieściłam wiersza na fejsuniu by moje psiapsiuły pokomentowały z wiadomym skutkiem ;) Nigdy też nie nazwałem siebie, czy uznałem się, za poetę wręcz przeciwnie jak mnie pamięć nie myli. Kiepska próba zadawania razów, nie jestem zainteresowany dalszą konwersacją, bo tak się składa, że mam wszystkie atuty w moich rękach i jak na najprawdziwszego płaza przystało mógłbym z ich skorzystać w bardzo niecny sposób. Moje nazwisko to Prus i kiedyś tu pod nim publikowałem. Tu i tylko tu. Powodzenia życzę i spokoju z samą sobą.

Pan Ropuch

@Pan Ropuch plącze ci się język raz jesteś nią, a raz nim.... o fejsuniu nie wspominałam, jakiś kompleks? I strasznie długie to tłumaczenie jaka/jaki nie jesteś.

@Pan Ropuch Spadaj żabciu, właśnie cię zdegradowałam, przestałeś/aś być Panem Ropuchem.... pozdrawiam:)

@Pan Ropuch Przypomniało mi się żabciu, jak pisałeś ten swój tekst o Nanga Parbat..... pół kroku temu...i jak po moim komentarzu szukałeś kontaktu ze mną przez pocztę na tym portalu, i jak byłeś zagubiony i słodki...... i wdzięczny. Buźka zielona oczywiście :)

'żeby jakby był'

takie potknięcia formalne wg mnie

a treść? serca mego nie rusza

ale może innym się spodoba

@iwonaroma "żeby jakby był" ....nie bardzo rozumiem gdzie się potknęłam?

A jeszcze 'żeby jakby był' i jeszcze 'robił ' yy ył ił - nie podoba mi się. 

@iwonaroma nic nie zrozumiałam z twojego komentarza, oprócz histerii....

@iwonaroma Chyba że masz jakiś problem z artykulacją?

@iwonaroma ciekawe.... tekst o cukierniku, który wykorzystywał młode i małe dziewczynki ....gdzie twoja empatia Iwono?

Napisałam krytycznie głównie o sprawach formalnych. Ale jeśli chodzi o treść - przekazana wg mnie nazbyt sucho, właśnie jakby zbyt mało empatycznie wg mnie.

Jesteś bardzo krytyczna wobec tekstów innych autorów a nie dostrzegasz mankamentów w swoich.

@iwonaroma no więc ponawiam pytanie "żeby jakby był", to znaczy co? Taki dałaś mi komentarz i napisałam, że go nie rozumiem... pozdrawiam.

@w kropki bordo Cześć, ciężki temat. Nasze społeczeństwo jest upstrzone takimi lukrownikami, a walka z nimi jest ciężka. Nie, tak łatwa jak w Twoim wierszu. 

Też się kiedyś próbowałam z tym tematem. 

@w kropki bordo

Ciężki wiersz. Tymczasowy tytuł "Dawno temu w zbroi" był bardziej jednoznaczny. Może lepiej, że jest niedopowiedzenie?

Zastanawiałem się, dlaczego napisałaś taki tekst, po tym jak tak ostro skrytykowałaś Franka K. za jego "No bo płakało". Wrzucę tu linka do tego wiersza, by je można porównać:

Po dyskusji pod wierszem Franka, to by było totalnie bez sensu pisać tekst o takiej traumie i umieszczać go na forum tylko po to by być pretensjonalnym, jak pisze Pan Ropuch. Moim zdaniem przyczyna była inna. Mam nadzieję, że nie zabrzmię zbyt górnolotnie, ale wydaje mi się, że chciałaś pokazać prawdę. Nie w sensie, że doświadczyłaś takiej historii, bo już mówiłaś kiedyś, że oddzielasz PLa od autora. Raczej prawdę takich sytuacji.

Aby lepiej zrozumieć różnicę między tymi dwoma utworami, posłużę się przykładem z aktorstwa.

Amator chce odegrać postać.

Aktor chce przez chwilę być postacią.

Amator chce pokazać coś efektownego.

Aktor chce pokazać prawdę.

Amator pokazując pijanego będzie się kiwał na boki, śmiesznie mówił i starał się być jak najbardziej wyrazisty.

Aktor pokazując pijanego zapyta się w jakiej ta osoba jest sytuacji, jak żyje, co się wokół niej teraz dzieje i jak on sam zachowałby się wiedząc to wszystko. Będzie bardziej subtelny.

Tak jest z tymi wierszami. "No bo płakało" od początku bije czytelnika przekazem po głowie, epatuje, jest jednostronny i jednoznaczny.

dawno temu w złotoryi jest bardziej zawoalowany. Nie mówi wprost. Wszystko dzieje się pomiędzy wierszami. Do pewnego momentu tekst można czytać jako zwykłą scenkę rodzajową w której dzieci chodzą do cukiernika. Uważam, że paradoksalnie wiersz jest prawdziwszy. Bo ofiary zła boją się mówić o swoich nieszczęściach wprost. Często duszą w sobie traumy z dzieciństwa z obawy przed osądem. Wszystko dzieje się za zamkniętymi drzwiami w zaciszu domowym. A postronni mają dostęp tylko to cukierkowej, polukrowanej rzeczywistości na pokaz.

Jeszcze tylko to. Ten fragment wydaje się być mocny i epatować przemocą. Ale czy jest tak naprawdę? Gra w piłkę sugeruję, że mamy do czynienia z dziećmi. Czy jest prawdopodobne by dzieci zabiły dorosłego? Wydaje mi się, że to śmierć symboliczna. Z jednej strony mogła to być zabawa, jak w wojnę gdy dzieci udają, że zabijają się nawzajem. Jedne marzą by latać i bawią się w pilota, inne marzą by koszmar w końcu się skończył i zabawy poruszają odpowiednie tematy.

Z drugiej strony może to być śmierć w znaczeniu zapomnienie. Tylko grupa rówieśnicza, zabawa i kontakt z nią był sposobem PLki na przetrwanie krzywd ze strony świata dorosłych. Od tych, na których powinna liczyć, nie otrzymała pomocy.