warto słuchać starszych ludzi

czy mogę się przysiąść

czemu nie - zapraszam

odpowiada krótko

uśmiechnięty starzec

 

brodę ma jak Noe

pomarszczone czoło

wiek nieokreślony

być może stulatek

 

zamówienie składam

poganiam kelnera

szybkich dań nie mają

niech jasna cholera

 

biorę tylko zupę

i mrożoną kawę

bo więcej nie zdążę

za chwilę spotkanie

 

mój towarzysz stołu

wciąż mi się  przygląda

pośpiech nie jest dobry

długo nie pociągniesz

 

nie dociera do mnie

rada geriatryka

i bez do widzenia

wstaję od stolika

 

niestety na przejściu

gra czerwone światło

zaryzykowałem

teraz nie mam łatwo

 

reanimacyjna

sala na OIOM - mie

dzięki Bogu żyję

lecz raczej  nie zdążę

 

najbliższe spotkanie

na pewno opuszczę

ale widzę plusy

uwag  starszych ludzi

Edytowane 20 Lipca 2020 przez Andrzej_Wojnowski (wyświetl historię edycji)

To prawda, choć oczywiście są wyjątki (nerwowe staruszki i krewcy staruszkowie ;)), jednak na ogół w miarę życia nabiera się doświadczenia i spokoju...

Lekko, sympatycznie napisane.

Tez się kiedyś spieszyłem, wybiegłem zza autobusu, pech chciał, że jechał samochód. Obudziłem się w szpitalu Praskim z różnorakimi przypadłościami.  Myślisz, że zaprzestałem? Oczywiście nie:).  Charakter jest niezmienny. 

 

Ale może warto spróbować.

" Powolne ruchy 

cechują mistrza"

Tak mnie uczył arcymistrz brydża sportowego - Leszek Wesołowski"

 

Pozdrawiam.

 

Takim to ewentualnie pomagamy.

Słuchamy tylko tych co się uśmiechają.

 

Pozdrawiam i dziękuję.

@Andrzej_Wojnowski Bardzo dobry wiersz z przesłaniem.

PS.wkradła się chyba literówka do ,,kelnera"

Pozdrawiam

@dmnkgl

 

Dziękuję.

Niech szczęście Ci sprzyja

wena nie omija

 

Pozdrawiam

Tu i ówdzie można by rym dopicować, bo tekst wartko płynie, by po chwili w zakolu nieco się zamulić. 

Ale przesłanie warte uwagi, do podjęcia. A nuż ktoś też na pamięć tekstu się nauczy i pójdzie z nim w świat dalej...?

bb 

@beta_b

 

Dzięki Bebe.

Pozdrawiam

Fajny, ciepły tekst. Kiedyś się do mnie taka starsza pani przysiadła, gdy konsumowałem w barze pomidorową. W ręce miała pustą łyżkę. Poprosiła, żebym się z nią podzielił, bo jest... sierotą. Zostawiłem jej połowę talerza, choć byłem bardzo głodny, a na drugą zupę kasy nie było

Edytowane 22 Lipca 2020 przez Franek K (wyświetl historię edycji)

@Franek K

 

W latach osiemdziesiątych jako biedny student często dożywiałem się w barze mlecznym " Syrenka"  - istnieje do dziś Gdańsk Wrzeszcz .

Częstym klientem był tam jednooki menel. Miał metodę na całą pomidorową. Podchodził do stołu, wyjmował szklane oko i wrzucał do zupy. Generalnie wszyscy odchodzili. 

Mój kolega miał sposób. Wyjmował, oblizywał, odkładał na serwetkę i dalej konsumował. 

Ja tak nie potrafiłem - zamawiałem pierogi.

Mój kumpel aktualnie jest menelem. 

Wniosek - alkoholizmem można się zarazić.

 

Pozdrawiam

 

@Andrzej_Wojnowski

 

Moja historia też z lat osiemdziesiątych albo z początku dziewięćdziesiątych

Edytowane 22 Lipca 2020 przez Franek K (wyświetl historię edycji)