Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niebo w masce z Werony


M.A.R.G.O.T

Rekomendowane odpowiedzi

W potarganych promieniach nie widać twarzy.
Jak na białej dłoni błysk, kiedy Bóg marzy,
by jego tchnienie było już gwiezdnym kwiatem. 
Dusza łódką odpływa - jej słowa śladem.

 

Echo nocy wciąż krąży jak cień słońca w dzień.
Powiedz czemu gwiazdy śpią, gdzie one są gdzie?
Pływają złote myśli w świecie miraży.
Dusza wtapia się w księżyc, również bez twarzy.
 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez M.A.R.G.O.T (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 Cześć. Nostalgia, @M.A.R.G.O.T, WIELE ODNIESIEŃ. 

 

Wiersz robi wrażenie. Tyle w nim wiedzy zawrła Pl. Podoba mi się fraza:

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak tylko kiedyś myśłam, jak mraże mogą być szare, przecież to umysłu witraże!? Ułuda. Witraże muszą być kolorowe miraże tudzież.

 

A jednak... Natura daje znak. 

 

Fakt, że u Ciebie barw nie brak. I postaci, i karnawoło - teatralnych uciech, które maska kryje.

Pozdrowczyk J. 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...