I nie wódź nas na potępienie

Przeczytałem trochę więcej Twoich tekstów. Wszystkie balansują na krawędzi wiersza i poetyczkiej prozy. Powiedziałbym, że ten powyżej jest najbardziej 'prozowaty'. Jeśli o mnie chodzi, to publikuj gdzie chcesz. W prozie na pewno będziesz miała mniejszą czytelność, a tego pewnie nie chcesz. Ja nie jestem adminem i nie mogę niczego zabraniać ani nakazywać. Wyraziłem tylko swoje zdanie. A z tego co widzę to na forum ostatnio panuje wolna amerkanka (mam nadzieję, że z naszą Administracją wszystko w porządku), więc nikt Ci raczej żadnych problemów nie będzie robił, wydaje mi się. A my możemy sobie pomarudzić, tyle naszego ;).

Wracając do tekstu. Jest tam jeden fragment, który mi się nie podoba. Jest bardzo cool i trendy. To jest porównanie ludzkości do zarazy. Ja tak nie uważam. Uważam, że takie spojrzenie na nas samych zostało nam wpojone przez ostatnie kilkadziesiąt lat i to nie przypadkowo. Często przedstawia się Człowieka jako bakterię, niszczyciela szkodnika bezrozumne zwierze niszczące środowisko w którym żyje. Zauważ że propagowanie takich poglądów jest włśnie cool, trendy i łatwo dzięki nim zyskać poklask. Problem w tym, że... ja tak nie uważam. Uważam, że dla człowieka, człowiek powinien być jedną z najwyższych wartoście, a takie poglądy kompletnie temu przeczą.

Pozdrawiam :)

@Ośmiorniczka  Mam wrażenie że Bogu ze wszystkich stworzeń, najbardziej nie udał się człowiek, czyżby rozum był tego wyznacznikiem, aż strach w ten sposób pomyśleć. Jakbyśmy mieli w sobie głęboko zakorzeniony  syndrom Adama i Ewy.

Miłego dnia.

@[email protected] Czyż nie jest tak, że im jakaś istota jest doskonalsza, tym cięższy i bardziej brzemienny w skutkach jest jej upadek? Fatalna kondycja ludzkości świadczy o jej początkowej wielkości.- parafraza z C.S. Lewisa

Doskonałość nie powinna prowadzić do upadku, moim zdaniem. Upadamy właśnie dlatego, że nie jesteśmy doskonali. Świadomie lub nie, odrzucamy doskonałość, albo coś lub ktoś wprowadza zaburzenia, które wytrącają nas że stanu równowagi. Sztuka padów w tym wypadku wydaje się też być istotna, bo nie po każdym upadku można powstać. I to może już być prawdziwym nieszczęściem.

@Sylwester_Lasota Wydaje mi się, że rozjechało nam się rozumienie słowa ,,doskonałość". Rozumiem przez nie tomaszowe pokrewieństwo z istotą Boga, czyli im ktoś doskonalszy, tym bardziej jest do Niego podobny.

Człowiek jako jedna z nielicznych istot jest obdarzony wolną wolą, narzędziem, które z ,,mechanicznej pomarańczy" do robienia dobrych uczynków tworzy byt zdolny do czynienia dobra dla dobra samego w sobie. Innymi słowy od bezwolnej istotki czyniącej dobro lepsza jest istota świadomie je czyniąca. To samo tyczy się i zła. Gorsza jest istota opowiadająca się świadomie za złem, niż istota bezwolna.

To, że odmawiamy człowiekowi miana doskonałości nie jest czymś dziwnym- nie mamy najmniejszej trudności w jego obserwacji na co dzień, często we własnym życiu. Zastanówmy się jednak, czy obecna kondycja ludzka jest wynikiem posiadania wolnej woli, a zatem i podobieństwa do Boga, czy może innych czynników.

W biblijnej historii grzechu pierworodnego mamy bowiem do czynienia z postacią Węża, kusiciela, a zatem swego rodzaju ingerencją z zewnątrz, której człowiek się nie oparł. Czy świadczy to o jego niedoskonałości? Wprost przeciwnie! Gdyby człowiek nie był zdolny do grzechu nie można było by go nazwać doskonałym z już omówionego powodu. Co gdyby wybrał przeciwnie? Tego pewnie się nie dowiemy, ale sam fakt, że Stwórca zaryzykował dając nam tę możliwość, świadczy o jej wartości.

Czy można więc nazwać człowieka doskonałym? I tak i nie. Z jednej strony posiada on umiejętność czynienia dobra nieosiągalną dla innych istot, lecz z drugiej jego skażona natura w dużym stopniu mu to utrudnia.

Mam nadzieję, że trochę rozjaśniłem, ale jeżeli nie, to jestem gotowy na polemikę :)

To tyle jeśli chodzi o absolutną wyjątkowość człowieka :). Jesteśmy małpkami o trochę większym rozumku :).

Johny, zdarzało mi się obserwować "ludzkie" zachowania u zwierząt, jak i zwyczajnie zwierzęce u ludzi, ale ten materiał jest tak zmanipulowany, że szkoda gadać. Nie lubię tego. Lubię prawdę.

Był kiedyś taki film "Lessie wróć". Po jego emisji bardzo popularne stały się owczarki szkockie collie. Niestety, znaczna ich część lądowała po pewnym czasie w schroniskach... bo nie były tak "ludzko" mądre jak tytułowa Lessie (wydaje mi się, że coś podobnego spotkało potem dalmatyńczyki i bernardyny, ale nie mam pewności, bo to już nie był mój przedział czasowy na takie filmy :)). Dlatego nie lubię tego typu materiałów. Lubię i szanuję natomiast zwierzęta takimi, jakimi są. Nie oczekuję o nich żeby były ludźmi. Jeśli ktoś przekonuje Cię, że jest inaczej, to po prostu Cię okłamuje. To jest moje zdanie. Oczywiście masz prawo do własnego :)))

Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota Całkowicie się zgadzam że zwierzęta to nie ludzie. Po prostu twierdzę, że my ludzie nie jesteśmy aż tak bardzo wyjątkowi. Tak jak napisałeś są zachowania ludzkie u zwierząt i zwierzęce u ludzi. To tylko kwestia pewnej skali. Jasne, że małpa nie zbuduje Empire State Building, ale świetnie sobie poradzi z patykiem do wyciągania smakołyków. To wszystko się dzieje ponieważ wywodzimy się od siebie, mamy wspólne geny. I myślę, że wiedza że jesteśmy tylko sprytniejszym zwierzęciem, pozwala nam być lepszym człowiekiem. Po prostu mamy w sobie więcej pokory, samokrytycyzmu i dystansu do siebie.

Pozdrawiam :).

Niekoniecznie.

Raczej jest świetnym usprawiedliwieniem dla niecnych i haniebnych czynów.

@ais

Może tak być. Pewnie nie należy generalizować. Myślę jednak, że ludzie którzy się nie wywyższają są generalnie mniej groźni od święcie przekonanych o swojej wielkości. Ale to moje prywatne zdanie, każdy ma prawo do swojego. 

Tekst skłonił do interesującej polemiki, z zaciekawieniem czytałam wasze wypowiedzi.