Zjawisko życiowej niechęci

Zjawisko życiowej niechęci

Zjawiła się na rozdrożu śmierć
ubrana w płaszcz nieprzemakalny, 
chroniący od  łez nawałnic,
serce w agonię ciągnąc zaropiałą,
w konwulsje ostatniej modlitwy. 

Był odwrót i nie było odwrotu,
czas oddychał gazem nad kuchenką,
przeznaczenie wieczne łoże słało 
różami wspomnień dzieciństwa,
chryzantemami ognistych zniczy. 

Wierzył tylko anioł tulący się do serca,
że los nie chce upadku trumny w dół,
że w duszy tli się iskra, wciąż żywa, 
lecz krzyż spadł z przerażenia, 
a człowieka drażni głośne bicie serca.

Zjawa ulżeń, duch katorgi i uniesień
ruchem noża po kablu łączącym z życiem 
zerwała więź karmazynowych sił,
uwalniając ducha z pajęczyny istnień.
Stała się laską prowadzącą do wieczności.

@Dawid Rzeszutek

Temat śmierci mi nie obcy

chociaż o nią nie zabiegam

chcę uporządkować sprawy

sporo ich a więc zalegam

z zakończeniem, co niektórych

śpieszyć się nie będę wcale

jak pisałem już powyżej

próżne jej starania, żale

nie opuszczę tego świata

bo tak ona sobie życzy

ja człowiekiem jestem wolnym

i nie chodzę na jej smyczy.

pozdrawiam 

Wszak ciut popieram te poglądy

Żyję jednak bo inaczej nie wypada

Zwiedzić chciałbym jej odległe lądy 

Bo świat w obłęd dziś popada 

Siłę jednak mam i wytrzymałość 

Nieco chęci zmienić los ten tu

Choćbym złamać miał dziś kość 

Nie tracę chęci ni mądrości polotu

Łatwo wybrać mi jej drogi i im uciec

Zdecydować ciężej niżli to zapomnieć 

Pragnę wolnym być i tego chcieć 

Bym władał życiem aniżeli omdleć 

Pozdrawiam!!

Tu jest znacznie lepiej.

Pozdrawiam

Miło słyszeć, tez jestem tego zdania. Widzę również, że się myliłem w kwestii oceny pana. Przepraszam!