Wolność słowa

Uwielbiam poezję o smaku wolności,

gdy poeta odważnie obnaża swą duszę.

Dostrzega w życiu sprzeczności,

zamienia je w grot, metaforyczną kusze.

Cenzura, szczery przekaz okupuje.

Czując niuanse koloru, słów odcieni,

naprawdę wielu metafor nie potrzebuje,

by z wolnością w sercu, sięgnąć korzeni.

Pisze bowiem szczerze, co naprawdę czuje,

wróg czasem jego cierpliwość testuje.

Kontrowersyjne myśli trudno przekazać,

czasem ich treść może porażać.

Poeta jednak nadal próbuje,

bo kto prawdziwej wolności skosztuje,

ten już się nie boi prawdy obnażenia

i pisze wprost, mimo groźby oskarżenia.

@Wiesława

Było kiedyś tak niestety

inkwizycja dla poety

była biczem i sztyletem

znacznie później i bagnetem

była także zniewalana

przez oprawcę i tyrana

dzisiaj wiele się zmieniło

bo wolności nam przybyło.

pozdrawiam.

Pięknie i prawdziwie. :)