Ryba, ptak, drzewo, głaz

Ryba. Nigdy nie będą nią. Cynizm i wiara.

Grymas politowania dla ślepców i dzieci,

Kiedy połów w głębinie wskazaniem zegara

Kończy się przeciążeniem i zerwaniem sieci…

Ptak. Nigdy nim nie będę. Ból mój oraz zdrada.

Zbierane pilnie ciernie nie uszyją żagla

Do nieba, chociaż słowo święte to ponagla,

Gdy pomiędzy sploty deszcz gorzki ciągle pada…

Drzewo. Nie mogę nim być. Kłamstwo i marzenie.

Gdy na konarze wisi nadzieja skazana

Na wieczne czekanie i usprawiedliwienie,

Ziemia toczy się dalej wciąż przez przyszłość gnana...

Głaz. Nigdy nim nie będę. Miłość oraz żądza.

Ulegam, jak skupienie światła pryzmatowi,

Ażeby ogień, którym życie rozporządza

Nie zgasł, nim śmierć mnie w swoje drobne palce złowi...

we swe -- w swe - rozumiem zabieg, ale proszę spróbować w innej formie, np w swoje, żeby zachować trzynastozgłoskowy wers.

Niesamowity wiersz. Tylko te kropki...

... ... ... ...

Mają jakąś specjalną misję?

Pozdrawiam.

Dziękuję, faktyczne, poprawiłem, przez niechlujstwo zostawiłem złą formę, bo ostani wers przerabiałem na "gorąco". A krotki, bo wszystko jest otwarte i nie domówione, gdyż słów nie starcza a znaczeń dla nich za wiele. Pozdrawim:)

@huzarc Ryby głosu nie mają,

                   ani ptaki skrzydeł,

                   drzewa bez liści obrzydłe,

                   bo głazem kiedyś przywalą.

Pozdrawiam Huzi.

Dobry koncept na tekst, choć można by tekst ciut upłynnić, by lepiej się go czytało. Poza tym, w piątym wersie brakuje jednej zgłoski. 

Pozdrawiam

Niby racja:) dzięki