Pokusa

Drzwi balkonowe uchyliły rąbka

Tajemnicy wlanej z łuną księżyca

Odbita na starej drewnianej podłodze

Podchodząc bliżej nęci i zachwyca

Podpełza pod nogi i pieści je czule

Otula łydki swym blaskiem powoli

Wyżej i śmielej sobie pozwala

I błaga niemo byś też jej pozwolił 

Mrowi na rękach pod ciałem świetlistym 

Coraz to bliżej doń się przybliżasz

Podchodzisz patrząc w jej oczy śmiało

A ona ku twojej twarz swą pochyla 

Srebro otula całego ciebie 

Ty i ona jesteście już jedno

Od teraz zawsze w sobie ją znajdziesz 

Scaleni razem siłą tajemną 

W oczach twoich jest więcej blasku

Każdej nocy ciut bliżej nieba

Gdy stopy odbiją od starej podłogi 

Porwany przez łunę cuda dostrzegasz

Z każdym spotkaniem inny się stajesz

Dusza mniej waży po nocnych wojażach 

Łuna powoli przejmuje serce

Na firmamencie nocnym osadza

Zwiedziony pięknem srebrnej natury

Zgubiłeś drogę na balkon własny

Tajemną mocą w niebie więziony

By posiąść ciało kusisz blaskiem jasnym  

@Młoda

Przeczytałem z przyjemnością.

Pozdrawiam

@Młoda "Jedyną poważną pokusą, jest kobieta.[...] Z całą resztą można negocjować." - Arturo Perez-Reverte.

Kłaniam się pięknie.

@[email protected] Bardzo piękne i mądre słowa, Grzegorzu - kłaniam się nisko, chociaż to cytat, ale w ten czas i w to miejsce. 

@Młoda No, młoda - przysrebrzyłaś dożylnie - takie coś, o to to. 

                                                                         pozdrawiam bardzo.  :)

@Bogdan Brzozka Bogdanie...  pozłociła,
                                  bo w "Młodych" jest siła.

Pozdrawiam Was oboje.