Yuriko

    graphics CC0

on był twoim Hatamoto
ulubionym Samurajem

owinięci przez pas
zespoleni w dotyku

woskowy żołnierz i Japoneczka
ukrywałaś go czasem w rękawie kimono

w zapachach z Masaki Matsushima
chodziliście rankiem nad suchą rzekę

tam lśniła głownia świetlistego miecza

to zapłon solarnego flesza świtu

jak ruda ceglastego kamienia
w lazurach nieba

nad złotym cyplem
przelatywał cynamonowy wróbel

gdy tsuką z wydrążonego drewna
dotykał szczytu jedwabnych gór

tuliłaś gwiazdy

tak bardzo wielbiłaś jego karatachi

czasem spoglądał ci

w skośne oczy

malował elitarnym spojrzeniem
spacerowaliście zawsze

pod wielką górę

w twoich za ciasnych bucikach
szuraliście do punktów

nieformalnego przeznaczenia

w zaułkach pachniało ikebaną – to białe mangetsu

na szlaku spotkań tektonicznych

otwierały swe włazy kratery krótkich słów
drobniutkimi kroczkami

mierzyłaś jego klarowny zapach
rozbudzałaś wygłodzony smak

w kwiatach koloru kwiecia glicynii

rozczochrany włos z porannego snu

obtaczał się

w malinowe pianki w miseczce z bambusa

lecz wszystko do czasu - tamtego dnia
on zamienił się w białego żurawia

i odleciał
do królestwa japońskiego gubernatora

ścięłaś włosy
sprzedałaś kimono na psim targu

hodujesz ptaki

w klatkach bladoróżowych

jak wiśniowa sakura

--

*wiersz mniej energetyczny

Dziękuję państwu @Somalija, @M.A.R.G.O.T, oraz @Pan Ropuch za lajki (serduszka) pod tekstem. W szczególności zaś PANIOM, bo po ostatniej mojej dość drastycznej wymianie zdań z konkretną komentatorką i pod poprzednim moim utworem,  uznany zostałem nie za autora tekstu, ale księcia orientalnego z własnego wiersza notabene prowadzącego harem po azjatyckim stepie i pustyni aż do krainy uciech. Za lidera tej karawany. Muszę więc docenić odwagę i prawdziwą kobiecą godność Pań lajkujących ten świeży mój utwór, a świadczy to wyraźnie o Pań prawdziwej niezależności i realnej ambicji we własnym silnym pozycjonowaniu się w życiu i społeczeństwie, to jest piękne zaakcentowanie roli i ważności parytetów, które zobowiązują OBIE I RÓWNOPRAWNE ZALIŻ - PŁCI. Wielki szacunek z mojej strony, i przepraszam za może zbyt ambicjonalne komentarze w poprzedniej odsłonie. Próbowałem łagodzić tamtą dyskusję, bezskutecznie. Pozdrawiam, Panie i pana. 

Dorzucamy sumienne dzięks za serduszko dla  @iwonaroma, "Konnichiwa", czyli dobry wieczór w tym rozumieniu. 

@Tomasz Kucina Czyta się jakby autor precyzyjnie skonstruował przed naszymi oczami słowne origami. Jest tu wyczuwalna mnogość wątków i znaczeń, bo i taka jest też kultura kraju kwitnącej wiśni. Nic dziwnego jak oni zrobili sztukę chyba z każdej dziedziny życia ot choćby nawet wydawać by się mogło prozaicznej i błahej sprawy jaką jest gotowanie ryżu. Mistrzowie w przyrządzaniu sushi zwykli mówić, że tej czynności uczyli się przez conajmniej 10 lat. Niepojęte!

Pan Ropuch

Oj racja. Jest to kultura niemalże "wymuskana", kabuki, nogaku, bunraku, i cała ta piękna ideologia tańca i śpiewu oraz norma odmienności zaplanowanej co wyraża kabuki. Origami czasem układam sobie, a raczej układałem, bo miałem poradnik do tego specjalistyczny, w grubej twardej obwolucie, niestety już go z pewnych przyczyn nie mam, a trudno zapamiętać te wszystkie czynności techniczne. Składałem kiedyś łabędzie, gwiazdy i geometryczne figury ze wzorami na choinkę.

Japonia jest ważną gospodarką światową, co prawda z przyczyn pandemii gospodarka tam spadła bodajże o 6 % PKB, ale moim zdaniem to mogłaby być doskonała okazja do pozawierania ważnych kontraktów dla kraju, dla nas Polaków. Głównie w dziedzinie nowych technologii, także elektromobilności, to jest piąta gospodarka świata, i ma pewne luki niedostatki w w temacie żywność, bo ziemia nieurodzajna i jej mało a potrzeby duże - blisko 130 mln buzi do wyżywienia, dobre perspektywy dla kraju rolniczego - którym w całkiem racjonalnym rozumieniu jest Polska. A wiersz istotnie przenika w relatywną podświadomość, w bliskość, choć odmienne tu tradycje to jednak konserwatywne, i masz rację - w licznych perspektywach.

cudowny wiersz, co za japoński klimat. wiesz mi włosy szybko rosną, bądź czas szybko leci. w sumie chciałbym wyjechać i na chwilę zamieszkać w Japonii.

W czasie tego fatalnego covid zarazka życie ludzi stało się takie utrudnione. Ludzie którzy kochają życie, kochają ludzi, kochają wolność czują potworny dyskomfort. Tyle chciałoby się im dać, dlatego poważni i prawdziwi artyści tworzą czasem mega chimeryczne treści, trudne i kontestacyjne - inni mają potrzebę emanacji w eudajmonii – czyli w poczuciu zbiorowego szczęścia. Poszukują radości, spokoju, miłości – to taka formuła zastępczej potrzeby powrotu do świata bez lęku. Wszystko po to by dodać sobie otuchy, różne są reakcje i formy ekspresji. A w takich czasach powstają bardzo sumienne i atrakcyjne treści.

Podróżować musimy teraz raczej mentalnie, oby ten dziwny czas się skończył. Dlatego tak ważne jest moim zdaniem dobro i szacunek człowieka względem drugiego człowieka – i tolerancja dla różnych reakcji i potrzeb . I sama tolerancja to jest jakaś specyfika ludzkiej naturalnej potrzeby osobistej – pewnie dar od Boga. Kiedy ten wiersz publikowałem tutaj nie wiedziałem przecież, że ten subiektywny jego charakter i klimat nabiorą aż takiego znaczenia.

==