Pippen

Przyszliśmy do mnie i jedliśmy świeżonkę szlachecką w marynacie z chlebem.

Obaj zbyt nędzni na związek z kobietą i obaj zmiażdżeni cierpieniem, każdy swoim.

Tak biedny, że pozostały mu tylko spacery po mieście, mówił, że Zgorzelec odbiera mu chęć do życia i że nie rozumie, za co go spotkała męka. Gdyby tak można było pstryknąć i zniknąć albo chociaż śmiertelnie zachorować zamiast przez lata mielić pustkę kolejnych dni na marginesie społecznym między jednym krzyżem a drugim.

Szczęśliwszy od niego chwaliłem drogę, bo nie podano mnie w zagładę tego świata.