Niegdyś święte, dziś pomylone

Niegdyś święte, dziś pomylone
Wśród gówna, anioły pochylone 

Próchnica wam płynie z krwią do mózgu! 
I dżdżownice pełzną, o przeklęci aniołowie!
Brakuje wam wiele, prócz myśli poślizgu!
W marnej i zjadanej przez robale głowie 

Czy tak ciężko odróżnić piekło od nieba 
Gdy rozkład duszy, tak dziś wartki i prędki 
Toć to wcale dziś mózgu nie mieć trzeba
Albo w gównie umoczyć wściekłe mordki  

Ale frunąć wśród obłoków chcecie nadal 
Czynić swawole pośród łąk przedwiecznych 
Tylko brak wam sumienia, a wartość upada 
Wartość wśród grzechu i myśli wszetecznych 

Czy nadzieja kiedyś wam w sercach odżyje
Na szacunek, na zdrowy rozum i te obłoki 
Kiedy Pan z grzechu krew waszą obmyje?
Kiedy w odmęt Styksu upadną jego zwłoki?

Ale bez pokuty, bez krwi waszej rozlanej 
Bez wiecznej klęski w czynieniu grzechu 
Nie będzie powrotu, ni wolności oddanej 
Nie będzie po uścisku ojca  uśmiechów

Autor: Dawid Rzeszutek