Korpo-racja

Nie ma wakacji bez korpo-racji

Raz powiedziała mi Wioluś znajoma

Bo choćbyś wybył do najdalszej stacji

Myśli o pracy nic nie pokona

Nie wygna jej z głowy piaszczysta plaża,

Sprzedawca paluchów czy piękny śpiew mewi

Komu zapomnieć o pracy się zdarza

Ten jej nie kocha i złą myśl krzewi

Dlaczego, pytam mą przyjaciółkę,

Nie można odpocząć, nie myśląc o pracy,

Stres i codzienność odłożyć na półkę

By choć przez chwilę czuć się inaczej

Ona mi na to, że muszę żartować

Że chyba swą pracę mam za zabawę

Że powinienem się zaangażować

Sen swój opuścić i przejść na jawę

A ja, przyznam szczerze, iż tak nie umiem

Sens trudu widzę, żyć jakoś trzeba

Szanuję Wioluś, choć nie rozumiem,

Bo przecież nie muszę, ach Wielkie Nieba!

Zapraszam do obejrzenia wykonania wraz z animacjami w filmie poniżej. Czy ma ktoś doświadczenie z pracy w korpo? Może da się tam znaleźć satysfakcję? :)

Wierszyk wymaga dopracowania, ale przy całej realizacji, to pikuś.

Dobra dykcja, sympatyczna aparycja i pomysłowość tworzą udaną kompozycję.

Pozdrówka!

@ais Dziękuję i cieszę się, że się podoba. :)