Kran

Budzę się rano, siedzę i patrzę – kapie

Nie widzę swoich myśli na własnej mapie

Nie chcę dzisiaj absolutnie żadnych przecieków

Przykręcam więc kurek i czuję

Że takiego nieczucia nie czułam od wieków.

Cały dzień się trzymam, hydraulika działa

Znieczulona świadomość dziś słucha ciała

Oni pytają co u mnie, odpowiadam – znośnie

Nikt z nas jeszcze nie przeczuwa

Że za zakręconym kurkiem ciśnienie rośnie

Wystarczy jeden szczegół – wiadomość, zdjęcie

Film, sen, cytat, wspomnienie – wszystko ma wzięcie

Potok myśli już płynie przez głowę zmęczoną

Kran zrezygnował ze starań

Wszystkie postanowienia już w emocjach toną.

Z tym, że - dla przekory - kran dosłownie. 

Może tylko uszczelka (?) 

                  Samo życie. 

jest to dla mnie niebywale piękne, jak Twoja metafora jest delikatna, nieprzytłaczająca, a mimo to tak perfekcyjnie wiadomo, o jaką sytuację chodzi

Byłby fajny i ciekawy wiersz, gdyby nie jakość rymów.

Rymy same w sobie są niczego sobie, ale jako narzędzie rytmizacji zawodzą, bo nie zgadza się ani liczba sylab w wersie ani zestrojów akcentowych.

@dmnkgl @puszczyk

Sama to czuję dlatego właśnie nie śmiałam wrzucić do gotowych. To jest moja pierwsza próba wiersza i szczerze mówiąc kompletnie nie mam pojęcia jak nad tym pracować. Pomysłów nie brakuje, ale brak umiejętności mnie zatrzymuje. Jeśli ktoś ma jakieś rady co do pracy nad słowem to będę bardzo wdzięczna ;)

@nocnakuna

A ja kranik kupiłam - wylewkę, 

po czym naprawiłam... usterkę. 

Później przemyślałam kropelkę;

czy chodziło tylko o uszczelkę?

Przedni pomysł :)

@~Marianna_  

może czasem wystarczy kropelka

może czasem to tylko uszczelka

lecz gdy się piętrzy problemów góra

do wymiany może być cała armatura :D

@iwonaroma

Dziękuję bardzo! Nad wykonaniem będę jeszcze pracować ;)