Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bumerang


Natuskaa

Rekomendowane odpowiedzi

** nasłuchuj


 

odbita w przestrzeni

myśl pędzi jak bumerang

który stoczył wielki bój

raz pchnięty w ciemną dal

z wiatrem okrąg tycząc


 


 

skupiam się na narzędziach

silne ramiona plecy

podwinięte nogawki

stopy w jednej linii

precyzyjny prosty serw


 

nie chcę skomplikowanej

na niego odpowiedzi

formuję więc pytanie

by rzut ten był niezwykły

jako dzieło kompletny


 

kiedy w końcu wraca

wyciągam ku niej dłonie

jakbym chciała przywołać

zgubione części siebie

wzbogacone podróżą


 


 

nie łapię wymyka się

słońce coś pozmieniało

ludzkie oczy być może

czas rozciągnął lub skurczył

palce oplątał nutką


 

zmęczenia **

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bardzo wciągający wiersz. Mam w genie interpretacyjnym tenis ziemny. Bumerang jako return po serwisie i wpasowanie się serwisantki w kończący domykający atak. Może to jednak być spojrzenie z perspektywy obserwującego. Mnie przed oczyma stoi Dżok. Taki obraz zbudowała sobie moja percepcja. Novak Dżokovic, czytając ten wiersz - widzę go! ;)

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Genie interpretacyjnym :) fajne.

Podoba mi się taki odbiór. Dobrze, że przeniosło cię w przyjemne miejsce :) Pisząc ten wiersz nawet nie pomyślałam o tenisie ziemnym, a w sumie można podstawić,  jak piszesz, tę piłeczkę zamiast bumeranga.

 

Dzięki za podzielenie się tym odczuciem (dało mi do myślenia). Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...