W nieznane

Światło na Faros od wody się odbiło.   

Towarzysze zaczęli wnet pomrukiwać.    

Wiatr szumi spokojnie, nigdzie fal nie widać. 

W tę szarą, cichą noc jakby coś czyhało.   

Statek ospały ruszył przed siebie.    

Czarnym mlekiem gwiazdy zakryło.    

W tej pięknej chwili, każdemu coś się marzyło. 

Powoli wschód widać było na niebie.   

Białe plamy na mapie już nie są białe.  

Tajemnice szczytów są już poznane. 

Krainy wydają się takie małe.

Gdzie ludzi nie było. 

Gdzie sokół nie widział.

O tym się marzyło.   

@Jaro Czytając to ogarnął mnie taki niebotyczny spokój.. Pozdrawiam :)

Ładne :)

Szkoda, że nie została zachowana tożsama liczba zgłosek. Przynajmniej w dwóch pierwszych strofach. Czytelność byłaby lepsza.

Aczkolwiek sama historia ciekawa.

Pozdrawiam.

@Jaro

Przekonałeś mnie wierszem Jaro.

Dobry wieczór