Świt

Tylko wziąć gitarę i zaśpiewać. Fajne, podoba mi się :)

Pozdrówki!

@Czarek Płatak a Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy... 

@Czarek Płatak z przyjemnością...

u mnie od paru dni pachną zniewalająco akacje

Pozdrawiam

Gdyby nie ta volta na końcu można by powiedzieć, że to apoteoza życia, a tak...jest życie...

Piękny wiersz.

@Czarek Płatak A Czarek widocznie po nocce,
                             na łożu wyłożył się orłem.
                             I umarł widocznie za szybko,
                             grzeszył niedbale z tą Dzidką.

Pozdrawiam Czarku.

No dla mnie to mistrzowskie erekcjato no potęgi n-tej. Dobrze, że jednak żyjesz. Pozdrawiam.

Dziękuję. Rzeczywiście, chyba dałoby się go umuzycznić :) 

Pozdro, pozdro :)) 

Toczy, toczy swój los :) 

prawdziwa piosenka

Bardzo dobry. Zakończenie mnie nie zdziwiło, choć pomysł fajny. b

Tuwim jest od zawsze w mojej czołówce ulubionych. Do tego obaj z centralnej my Polski :))

Masz rację pisząc, że całe życie jest umieraniem i rodzeniem się na nowo. Ten wierszyk to efekt przemyśleń, które pojawiały się we mnie za każdym razem kiedy traciłem na zawsze kogoś mi bardzo bliskiego, a świat dalej turlał się swoim torem, bez choćby minimalnej zmiany swojego oblicza. 

Czaru, super, te podwójne bzy, cześć dzień i w ogóle:)

jakoś, w odniesieniu do komentarza, że pomimo braku reszta toczy się tak samo, wybrzmiało mi, choć to ciut z innej beczki, Miłoszowe 'innego końca świata nie będzie';) pozdro!

@Czarek Płatak

Wylałeś lukier( w tym pozytywnym znaczeniu tego słowa) rozkosznych metafor pomiędzy piękne szczyty, żeby spuścić nam lawinę na głowę w puencie.

Czarek, tutaj właśnie zaczyna się życie w tym umieraniu. Umierać codziennie na różne sposoby, wydając takie owoce... Przydałoby się coś krytycznego dla równowagi emocjonalnej, ale to nie ze mną

Dzięki za wizytę i zostawiony ślad :) 

Nie tyle na elemencie zaskoczenia chciałem się tu skupić ile na tym kontraście - tu życie, jak zwykle, tu śmierć. 

Dziękuję 

Kurde, co mogę odpisać? Tuwimy, Miłosze... Miło mi i palę cegłę zaszyty w ciemnym kątku. Dziękuję :)) 

Dzięki Dag. Nic tylko umierać, zgarniać obole od Harona i przekuwać w strofy, by je razem ze słońcem przynosić na powierzchnię ziemi :) 

@Luule Uruchamiam się na ten tytuł Miłosza - jeden z moich ulubionych wierszy. Pozdrawiam. 

W pocztówce z miasta zdobionej subtelnie pojawia się koleś ze szlugiem. Jestem w jednym kontraście, a tu za rogiem czai się drugi,  wiadomo jaki. Dużo dynamiki , dużo zaskoczeń (również powyżej) Nic tylko być o Świcie i iść. podobny rytm , podobną dynamikę pamiętam z Twojej odsłony w utworze Kwiecień. Pozdrawiam. 

Cześć Czarku. Niesamowity wiersz. Tajemniczy, nieco szaradowy, nieco jak sudoku, kostka Rubika. No, no. 

Cudo tego utworu, msz, polego na tym, że pokazuje po prostu życie. Istnieje wszystko, Pozdrawiam J.A

Bardzo lubię wiosenno-letnie świty. Było ich też nie mało. Tylko szlugów już szczęśliwie nie palę. Może dzięki temu uda sie pójść o kilka przecznic dalej. 

Rzeczywiście, coś jest z tym Kwietniem. 

Dzięki za wizytę i spacer ze mną po mieście o świcie. 

Z pozdrowieniem