a w naszym przedpiekle

pod parasolem

autonomii mikroświata

burzliwe rozmowy

nad sensem bytu

przechodzą w pantomimę

by najlepsze sentencje

przypieczętować czołem

na blacie stołu

wyspy (nie)szczęśliwej

Ale w sens bytu wierzę, chociaż w tym archipelagu zdaje się więcej wysp (nie) szczęśliwych niźli na odwrót. 

Tak właśnie.  Dziś wolę, posłuchać chłopaków pod sklepem, niż te niby elity z miasta stołecznego... 

Tu jest prawdziwe życie. 

Pozdrawiam. 

Z autopsji, choć czoło nigdy blatu nie całowało, to wtedy jakoś właśnie w takie tematy głębiej się wchodzi. I ja to strasznie lubię, szczególnie gdy teoria rozmówcy pokrywa się z jego praktyką. Choć z tym często bywa różnie;)

Wiersz ok, choć skoro na koniec o wyspie, to odbieram to bardziej jako rozmowę w pojedynkę. Choć w sumie nieważne w ile osób, ostatecznie wyspa nadal jest wyspą..

pozdrawiam

@Luule W tym przypadku, wyspą jest blat stołu przy którym samorodni filozofowie, spotkali się pod sklepem spożywczym - w moim niemieście. 

Dziękuję za komentarz. 

@MIROSŁAW C. przeszłość ze stemplem, który co jakiś czas odbija się na blacie stołu. Pozdrawiam

Ah no tak, stolik z parasolem?:) jeszcze takie miejsca są na peryferiach.. w mieście pod sklepikiem nie można;)  

@Dag Dziękuję za ślad. Pozdrawiam.